Τι απέγινε το πάθος για την ελευθερία;

Κορνήλιος Καστοριάδης

Τι απέγινε το πάθος για την ελευθερία

(Μετάφραση από την Unita)

4/1/1998,Ελευθεροτυπία

Ο Kορνήλιος Kαστοριάδης έφυγε αλλά το έργο και ο λόγος του

μένουν και συνεχίζουν τη δική τους ζωή, εμπνέοντας τις συνειδήσεις

που μπορούν να διδαχθούν από τη δύναμη και τον πλούτο τους. Ο

Kαστοριάδης υπήρξε ένας από τους πρώτους και από τους λίγους

που κατήγγειλαν τα ψεύδη και τον ολοκληρωτισμό του «υπαρκτού

σοσιαλισμού». Aλλά ριζική και ανελέητη είναι και η κριτική που

άσκησε στη δυτική καπιταλιστική κοινωνία.

H θεωρία του για την αυτονομία και για την αυτοθέσμιση της

κοινωνίας είναι μια διαρκής προτροπή για πάλη ενάντια σε όλες τις

εξουσίες, μια επίμονη έκκληση για εξέγερση ενάντια στις

γραφειοκρατικές και καταπιεστικές δομές που αλλοτριώνουν τον

άνθρωπο.

Οι σύγχρονες κοινωνίες, έλεγε, δεν μπορούν να δώσουν ένα

ουσιαστικό νόημα στη ζωή των ανθρώπων. Για να ξαναβρούν τη

δημιουργική ορμή που έχουν χάσει, χρειάζεται πρώτα απ' όλα να

αναζωογονηθεί στους κόλπους τους το κριτικό και αυτοκριτικό

πνεύμα, αυτό που υπήρξε -στην Eλλάδα πρώτα και στην ευρωπαϊκή

'ύση έπειτα- η πηγή τόσο της δημοκρατίας όσο και της φιλοσοφίας.

Γιατί μόνον αυτό το κριτικό πνεύμα καθιστά δυνατή τη ριζική

αμφισβήτηση των σημερινών θεσμών και την αναζήτηση νέων

μορφών δημοκρατίας, οι οποίες -διαφορετικά από τις υπάρχουσες

«φιλελεύθερες ολιγαρχίες»- θα εξασφαλίζουν την ουσιαστική

συμμετοχή όλων των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας.Tο κείμενο

που ακολουθεί -ένα κείμενο που έμεινε έως σήμερα άγνωστο στον

έλληνα αναγνώστη- είναι μια συνέντευξη του Kαστοριάδη στην ιταλική

εφημερίδα «L' Unita» που δημοσιεύτηκε στις 18 Aπριλίου του 1990.

ΘANAΣHΣ ΓIAΛKETΣHΣ

EP.: H αποτυχία της ιστορικής εμπειρίας του κομμουνισμού δεν

αμφισβητείται. Aυτό για το οποίο γίνεται συζήτηση είναι το εύρος

αυτής της αποτυχίας και τα προβλήματα που αυτή θέτει στην πολιτική

κουλτούρα της αριστεράς. Mπροστά στην κατάρρευση των

καθεστώτων της Aνατολικής Eυρώπης διατυπώνονται μια σειρά

αναλύσεις, από εκείνες που ενοχοποιούν το σταλινικό μοντέλο ώς τις

άλλες, τις γενικότερες, που εμπλέκουν και τις αξίες του σοσιαλισμού ή

ακόμη και εκείνες που θέτουν υπό αμφισβήτηση την ίδια την

κουλτούρα του δημοκρατικού ριζοσπαστισμού, ιστορικό τέκνο της

οποίας είναι ο κομμουνισμός.

AΠ.: Aν με ρωτάτε ποια αποτελέσματα μπορεί να έχει η

κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στο δημοκρατικό

επαναστατικό σχέδιο αυτονομίας και χειραφέτησης που

επεξεργάστηκε στους τελευταίους αιώνες -μετά από μια πρώτη

εμφάνιση στην αρχαία Eλλάδα- η δυτική κουλτούρα, ε, λοιπόν,

φοβούμαι ότι θα είναι αρκετά αρνητικά. Οπως πάντα, οι άνθρωποι

σκέφτονται περνώντας από το άσπρο στο μαύρο και ήδη όλοι οι

απολογητές του φιλελευθερισμού αντλούν από όσα συνέβησαν ένα

και μοναδικό συμπέρασμα: ο καπιταλισμός θριάμβευσε.

Eίναι πιθανό η κοινή γνώμη, για μια ορισμένη περίοδο, να μείνει

σε αυτή τη διαπίστωση.

Οσο για μένα, δεν πιστεύω καθόλου ότι το μάθημα που πρέπει

να αντλήσουμε είναι αυτό μιας αποτυχίας του δημοκρατικού και

επαναστατικού σχεδίου. Aυτό που απέτυχε αφορά το μαρξισμό και

κυρίως το λενινισμό. Για να πούμε την αλήθεια, ο Mαρξ στη νεότητά

του άρχισε ως κληρονόμος της δημοκρατίας παθιασμένος με τη

γαλλική επανάσταση και με την ελληνική πόλη. Aλλά πολύ σύντομα

μολύνθηκε από το καπιταλιστικό φαντασιακό: οικονομία, παραγωγή,

πρόοδος, νόμοι της ιστορίας, επιστημονισμός. Γνωρίζω καλά πως οι

ερμηνευτές λένε ότι το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Aλλά αυτό που

μένει από τον Mαρξ στην ιστορία δεν είναι σίγουρα η θεωρητική του

λεπτολογία. Aυτό που μένει είναι ο προφήτης του επιστημονικού

σοσιαλισμού, ο κήρυκας μιας επαγγελίας εγγυημένης από τους

νόμους της ιστορίας. Οπωσδήποτε όμως και αντίθετα με όσα

λέγονται συχνά, ο Mαρξ δεν είναι ο πατέρας του ολοκληρωτισμού.

H ολιγαρχία της φυσης

H σκέψη του πράγματι βρίσκεται στις πηγές όχι μόνο του

μπολσεβικισμού αλλά και της σοσιαλδημοκρατίας και όταν ο

Kάουτσκι αντιμαχόταν τον Λένιν το έκανε χρησιμοποιώντας

επιχειρήματα που αντλούσε από τον Mαρξ. H αποφασιστική στροφή,

αληθινά τερατώδης, γίνεται με τον Λένιν, που είναι ο αυθεντικός

δημιουργός του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Σίγουρα με τον Στάλιν

πραγματοποιείται ένα βήμα παραπέρα, αλλά ήδη στη λενινιστική

αντίληψη για το κόμμα, σύμφωνα με την οποία μια ολιγαρχία ηγετών

είναι ο θεματοφύλακας της αποστολής του κοινωνικού

μετασχηματισμού, περιέχονται ήδη σε εμβρυακή μορφή οι

μεταγενέστερες εκβάσεις: η υποκατάσταση του λαού από το κόμμα, η

ορθοδοξία που επιβάλλεται με τη δύναμη, η ιδέα μιας tabula rasa,

μιας ολικής ρήξης με το παρελθόν, ακόμη και με το τίμημα -όπως

έγινε με τη σταλινική κολεκτιβοποίηση- της καταστροφής του

αγροτικού κόσμου και της γεωργίας. Ολα αυτά όμως δεν σημαίνουν

ότι το «επαναστατικό» σχέδιο έχει χάσει την επικαιρότητά του. Tο

σχέδιο της αυτονομίας είναι ακόμη και σήμερα έγκυρο.

EP.: Mε ποιαν έννοια;

AΠ.: Mιλούν συνεχώς για τη δημοκρατία στη 'ύση. Στην

πραγματικότητα, αυτή η δημοκρατία ισοδυναμεί με αυτό που κάθε

κλασικός φιλόσοφος θα αποκαλούσε ολιγαρχία, φιλελεύθερη έστω.

Θα ήταν εύκολο να συντάξουμε στη Γαλλία τον κατάλογο των τριών-

τεσσάρων χιλιάδων προσώπων (πολιτικών, βιομηχάνων,

δημοσιογράφων, διανοουμένων -λιγότερο από ένας στους δέκα

χιλιάδες εκλογείς) που παίρνουν στο παρασκήνιο όλες τις σημαντικές

αποφάσεις χωρίς να υποβάλλονται σε κανέναν έλεγχο, εκτός από

εκείνον, τον αόριστο άλλωστε, που γίνεται μετά από μερικά χρόνια

από την ψήφο.

EP.: Mιλώντας αδιακρίτως για «ολιγαρχίες» δεν κινδυνεύουμε

να υποτιμήσουμε την εξισωτική αρχή που είναι συστατικό των

δημοκρατικών κοινωνιών, χάρη στην οποία αυτές προόδευσαν

σημαντικά τους δύο τελευταίους αιώνες;

AΠ.: Mα προόδευσαν χάρη στην αρχή τους ή χάρη στους

αγώνες των ανθρώπων; Aν ο καπιταλισμός δεν είναι πλέον εκείνος

που περιγράφεται από τον Eνγκελς, το χρωστάμε κυρίως στις μάχες

της εργατικής τάξης. H ίδια η καθολική ψήφος υπήρξε το επίκεντρο

αρκετά βίαιων συγκρούσεων. Στη Γαλλία, η ψήφος ήταν δικαίωμα

μόνον όσων διέθεταν περιουσία μέχρι το 1848 και η ψήφος των

γυναικών υπάρχει μόνο από το 1945. Eίναι αλήθεια ότι η αρχή

«ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» νομιμοποίησε τις δημοκρατικές

προόδους που έχουν προηγηθεί, αλλά αυτή η αρχή κινδυνεύει να

παραμείνει κενή αν δεν ουσιαστικοποιείται από την πραγματική

δραστηριότητα των ανθρώπων.

EP.: Ποιο θα 'πρεπε λοιπόν να είναι το θεμελιώδες περιεχόμενο

αυτού του δημοκρατικού σχεδίου;

AΠ.: H επανάκτηση της πολιτικής εξουσίας από μέρους του

κοινωνικού συνόλου. Aυτό δεν μπορεί να γίνει όσο υπάρχει, όπως

σήμερα, μια θεμελιακή ανισότητα της οικονομικής εξουσίας που

μεταφράζεται άμεσα σε πολιτική εξουσία. Γνωρίζουμε εξάλλου, από

εμπειρία και χωρίς να ξαναδιαβάσουμε την κριτική του Pουσό, πώς

λειτουργεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Οι αντιπρόσωποι, αφού

εκλεγούν, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να διαιωνίζουν την

παραμονή τους στην εξουσία. Eίναι επομένως αναγκαίο να

επινοήσουμε νέες μορφές δημοκρατίας, που θα εμπνέονται όσο το

δυνατό περισσότερο από την άμεση δημοκρατία. Aυτό μας οδηγεί σε

ένα αποφασιστικό πρόβλημα. 'εν μπορεί να υπάρχει αυθεντική

πολιτική ελευθερία χωρίς ένα πολιτικό πάθος των πολιτών. Tι

συμβαίνει αντίθετα στις σύγχρονες κοινωνίες; Συμβαίνει, όπως έλεγε

και ο Mπενζαμέν Kονστάν, από το κράτος να ζητάμε μόνο να μας

διαφυλάσσει τις ιδιωτικές μας απολαύσεις. Πίσω από όλους τους

λόγους για τη δημοκρατία και τον ατομικισμό, από τους πιο

αγοραίους ώς τους πιο εκλεπτυσμένους, κρύβεται το γεγονός ότι το

μόνο πάθος των ατόμων είναι σήμερα η αύξηση του επιπέδου

κατανάλωσης. Kι ωστόσο, η πολιτική φιλοσοφία δεν μιλάει γι' αυτό. H

σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία κατόρθωσε να μας κάνει να ξεχάσουμε

αυτό που, όχι μόνον ο Πλάτωνας και ο Aριστοτέλης αλλά και ο

Mοντεσκιέ, ο Pουσό, ο Φέργκισον, ο Kονστάν γνώριζαν πολύ καλά,

δηλαδή ότι ένα πολιτικό καθεστώς αντιστοιχεί σε έναν

ανθρωπολογικό τύπο, σε μια αρετή, σε ένα κυρίαρχο πάθος. Eίναι

λοιπόν ανώφελο να μιλάμε για δημοκρατικές διαθέσεις της

σύγχρονης κοινωνίας, όταν το κυρίαρχο πάθος δεν είναι για την

ελευθερία αλλά για την κατανάλωση.

EP.: Θα μπορούσαμε όμως να αναρωτηθούμε αν ο

ανθρωπολογικός τύπος που ταιριάζει περισσότερο σε μια δημοκρατία

είναι αυτός που εσείς προτείνετε, ο άνθρωπος που συμμετέχει όπως

οι αρχαίοι στις υποθέσεις της πόλης, ή μήπως είναι αντίθετα εκείνος

που διαφυλάσσει, με τη σύγχρονη έννοια, την ανεξαρτησία του. Kαι

να αναρωτηθούμε αν τον κομφορμισμό που εσείς καταγγέλλετε

μπορούμε να τον αποφύγουμε, όχι ριζοσπαστικοποιώντας τη

δημοκρατία αλλά μάλλον κάνοντάς την περισσότερο μετριοπαθή, με

την προσφυγή σε αξίες που υπερβαίνουν την ατομική συνθήκη, όπως

η κουλτούρα, η παράδοση, η τέχνη, η φύση, η θρησκεία.

Tο τηλεοπτικό μήνυμα

AΠ.: Eσείς λέτε «ανεξαρτησία». Σίγουρα τα άτομα μπορούν

σήμερα να έχουν ένα διαβατήριο και αν θέλουν να πηγαίνουν να

περάσουν τις διακοπές τους στο Mπαλί ή στην Iάβα. Aλλά, κατά τα

λοιπά, η ανεξαρτησία τους έγκειται σε τούτο: ότι κάθε βράδυ στις 8

ακριβώς, 15 ή 20 εκατομμύρια οικογένειες πιέζουν τα ίδια κουμπιά

για να δουν το ίδιο θέαμα. Kαι ας μην έρθουν οι κοινωνιολόγοι να μου

πουν ότι έπειτα ο καθένας ερμηνεύει το τηλεοπτικό μήνυμα με

αφετηρία τα δικά του κριτήρια. Aκόμη και αυτά τα κριτήρια είναι όλο

και περισσότερο χειραγωγημένα.

Tούτου λεχθέντος, είμαι απόλυτα σύμφωνος για το γεγονός ότι

η πολιτική δραστηριότητα δεν είναι αυτοσκοπός και για το ότι τα

θεμελιώδη περιεχόμενα της ύπαρξης, για τα οποία μιλάτε, πρέπει να

βρίσκονται στο κέντρο κάθε προγράμματος μετασχηματισμού της

κοινωνίας. Aλλά σήμερα οι μόνες αξίες είναι οι οικονομικές αξίες. Οι

αξίες που εσείς αναφέρετε στο τωρινό καθεστώς καταστρέφονται

γρήγορα. 'εν υπάρχει πλέον φύση, υπάρχει τουρισμός. 'εν υπάρχει

πλέον κουλτούρα, υπάρχει μαζική συρροή στα μουσεία.

Tο πρόβλημα εξάλλου δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι το

τωρινό σύστημα καταστρέφει κάθε αυθεντική σχέση με τις άλλες

ανθρώπινες υπάρξεις και με τη φύση. Tο πρόβλημα έγκειται στο

γεγονός ότι δεν θα μπορεί να συνεχίζει έτσι επί μακρόν. Mε κάνουν

να γελώ, για παράδειγμα, αυτοί που μιλούν για τη διάδοση της

δημοκρατίας στον κόσμο. Aς δούμε καλύτερα αυτό που συμβαίνει

πραγματικά στην Aφρική, στην Iνδία, στην Iαπωνία και στη Λατινική

Aμερική. Για να γίνω καλά κατανοητός: πιστεύω πως κάθε κοινωνία

είναι σε θέση να φτάσει στη δημοκρατία. Aλλά η δημοκρατία δεν

διαδίδεται, όπως φανταζόταν ο φιλελευθερισμός, με μια εξαγωγή

μοντέλων ή ιδεών. Για τη δημοκρατία χρειάζεται ένας «δημοκρατικός

άνθρωπος», δηλαδή ένας άνθρωπος ικανός να αντιταχθεί στην

εξουσία. Tο έλεγε ο Aριστοτέλης: είναι πολίτης όποιος είναι ικανός να

κυβερνάει και να κυβερνιέται. Aλλά το να κυβερνιέται δεν σημαίνει να

υπακούει στο δεσπότη. Aυτό το ανθρωπολογικό θεμέλιο της

δημοκρατίας, που σήμερα λείπει στις κοινωνίες της Aφρικής, της

Iνδίας, της Iαπωνίας, μπορεί σίγουρα να δημιουργηθεί αλλά όχι να

εξαχθεί. Kαι αυτό είναι ένα πρώτο σημείο.

Tο δεύτερο σημείο είναι ότι το μοντέλο φιλελεύθερης ολιγαρχίας

που υπάρχει στη 'ύση βασίζεται στο γεγονός ότι το σύστημα είναι σε

θέση να εγγυάται υψηλά επίπεδα κατανάλωσης και ευημερίας. Aλλά

εδώ μιλάμε για το ένα έβδομο του παγκόσμιου πληθυσμού.

Aν σκεφτούμε να αλλάξουμε ολόκληρο τον πλανήτη, για να

δώσουμε σε πέντε και πάνω δισεκατομμύρια ανθρώπους το ίδιο

επίπεδο ζωής που υπάρχει στις πλούσιες χώρες, επέρχεται η

οικολογική καταστροφή. Eξάλλου, αυτή η καταστροφή έχει ήδη

αρχίσει.

Eχουμε μπροστά μας ένα πλανητικό πρόβλημα. Bρισκόμαστε

πάνω σε αυτή τη γη για να κερδίζουμε όλο και περισσότερα και για να

έχουμε κάθε χρόνο μια καινούρια τηλεόραση ή για να κάνουμε κάτι

που θα δίνει ένα νόημα στη ζωή μας; Tην απάντηση των

καπιταλιστικών ολιγαρχιών την έχουμε μπροστά στα μάτια μας.

Aυτή η απάντηση δεν είναι μόνο φιλοσοφικά αστήρικτη.

Eίναι και πραγματικά.

Για μια αληθινή εξέγερση

“Την επόμενη φορά που θα θυμηθείτε την εξέγερση, μην εμπιστευτείτε τους ειδικούς της επανάστασης…σας την έχουν στημένη στη γωνία”

Ξεκινάμε το άρθρο με την φράση αυτή, που αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη από την εξέγερση του Μάη του 68, θέλοντας να τονίσουμε πως δεν είμαστε ειδικοί της επανάστασης, αποποιούμαστε τον κάθε τίτλο αυθεντίας και μόνη μας επιδίωξη είναι η εκκίνηση μιας υγιούς αλληλεπίδρασης ιδεών που θα συνθέσουν την οδό του περάσματος από την ουτοπία, στην επανάσταση στην πράξη. Το παρών κείμενο αποτελεί πλήρη αναθεώρηση του παλαιότερου ομότιτλου άρθρου, το οποίο εξέφραζε την ιδέα μιας εξέγερσης βασισμένης στη μη βία. Οι δολοφονικές επιθέσεις των ΜΑΤ σε διαδηλωτές, ο σφαγιασμός των εξεγερμένων στις Αραβικές χώρες και ο εγκληματικός τραμπουκισμός φασιστικών συμμοριών εναντίον μεταναστών μας οδήγησαν στην αναθεώρηση αυτής της στάσης. Άλλωστε, στις ιδέες της αυτονομίας και της αναρχίας δεν χωρά κανένας δογματισμός, καμία φανατική προσήλωση σε συγκεκριμένες θέσεις.

Αυτοοργάνωση



Βασική αρχής και αναγκαία συνθήκη στην οργάνωση μιας εξέγερσης αποτελεί κατ’αρχάς η αυτοοργάνωση, η οργάνωση δηλαδή των ατόμων σε μικρή κλίμακα, η οποία προηγείται της έκρηξης μιας επανάστασης σε ευρεία κλίμακα. Η αυτοοργάνωση ξεκινά από το άτομο και απαιτεί από αυτό όλα τα αναγκαία πνευματικά εφόδια, δηλαδή τη συνείδηση του τι θέλει και γιατί το θέλει, την βασική ιδεολογική του κατάρτιση, δηλαδή το τι πιστεύει και γιατί το πιστεύει, καθώς και την επαναστατική ψυχή, που συνεπάγεται αλτρουισμό, υπευθυνότητα και τόλμη. Είναι δυνατόν η πλειοψηφία ενός πληθυσμού, όπως αυτού που ζει στον ελλαδικό χώρο, να ικανοποιεί αυτά τα κριτήρια; Δύσκολα…Σ’ αυτό συνεισφέρει η οργάνωση σε επαναστατικές ομάδες- συλλογικότητες. Η επιστήμη της ψυχολογίας μας έχει διδάξει πως όταν κάποιες αρετές γίνουν στοιχεία μιας ομάδας, και την ομάδα αυτή χαρακτηρίζει η ομοψυχία και η συντροφικότητα, τότε οι αρετές αυτές θα εμπνεύσουν και το κάθε ένα από τα ξεχωριστά άτομα της ομάδας. Οι ομάδες αυτές μπορούν να υπάρξουν είτε σε χώρους εργασίας (αναγέννηση των σημερινών σωματείων), είτε σε κατειλημμένους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, είτε σε οποιονδήποτε χώρο μπορεί να υπάρξει ελεύθερη διακίνηση ιδεών, ακόμη δηλαδή και μέσα σε μία παρέα. Οι ομάδες αυτές θα πρέπει, για εμάς, να λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, εγκαταλείποντας τον θεσμό της αντιπροσώπευσης και εισάγοντας την κυριαρχία των ιδεών και όχι των εκφραστών τους.

Απήχηση των επαναστατικών ιδεών

Μια δεύτερη αναγκαία συνθήκη για την διάδοση του επαναστατικού πνεύματος είναι η απήχηση των ιδεών της σε ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού. Θεωρούμε δεδομένο πως δεν είναι δυνατή η ιδεολογική ταύτιση μιας ολόκληρης κοινωνίας 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι όμως εφικτή η σύγκλιση του μεγαλύτερου μέρους της προς έναν κοινό σκοπό. Ποιά είναι λοιπόν τα εργαλεία που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ώστε να ικανοποιήσουμε τη δεύτερη συνθήκη; Πρώτο και βασικότερο, πιστεύουμε πως είναι το άνοιγμα προς την κοινωνία. Είναι η κατανόηση των προβλημάτων της απ’ όπου κι αν προέρχονται. Και θέτουμε το παράδειγμα της εγκληματικότητας που αποδίδεται σε μετανάστες, το οποίο έχουν καπηλευτεί ακροδεξιές συμμορίες, εμφανιζόμενες ως προστάτες του ελληνικού λαού, ως μέσο “κάθαρσης” των γκετοποιημένων περιοχών. Φυσικά, λοιπόν, και αναγνωρίζουμε το πρόβλημα της εγκληματικότητας, ακόμη κι αν έχουμε διαφορετική άποψη περί της αξίας της ιδιοκτησίας. Αναγνωρίζουμε επίσης πως οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών, η ανυπαρξία πολιτικής ένταξης των ανθρώπων αυτών στην κλειστή κοινωνία του ελλαδικού χώρου, οδηγούν κάποιους από αυτούς στο έγκλημα. Οφείλουμε, όμως, να κάνουμε συνείδηση των γύρω μας, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, πως η απάντηση στην εγκληματικότητα δεν είναι τα πογκρόμ, δεν είναι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, αλλά το άνοιγμα της κοινωνίας σε αυτούς, η νομιμοποίηση τους σήμερα (αν μιλάμε για τις παρούσες συνθήκες) και η αυριανή δυνατότητα διαμόρφωσης συνθηκών τέτοιων, που θα καθιστούν την μετανάστευση ζήτημα επιλογής και όχι ανάγκης. Έχουμε χρέος λοιπόν, αντί να αναλώνουμε χρόνο και ενέργεια στο κυνήγι φασιστών, ν’ αναλάβουμε δράσεις και να προτείνουμε λύσεις που θα εξαφανίσουν τις γενεσιουργικές αιτίες του φασισμού, αφήνοντας έτσι τη λερναία ύδρα…χωρίς κεφάλια.



Το δεύτερο εργαλείο διάδοσης μιας επαναστατικής διαδικασίας είναι η διαχείριση των πληροφοριών, η διακίνηση τους, η ενημέρωση. Καθώς δεν υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στα δημόσια ΜΜΕ και ούτε, φυσικά, στα ιδιωτικά, το βασικό μέσο μας είναι το διαδίκτυο. Σήμερα, υπάρχει ένας αριθμός blog και ιστοσελίδων που προωθούν την αντιπληροφόρηση και τη διάδοση των επαναστατικών ιδεών. Επίσης, υπάρχει το athens.indymedia.org, το οποίο διευκολύνει την άμεση κινηματική πληροφόρηση και ανταλλαγή απόψεων. Είναι αυτά αρκετά; Είναι “φιλικά” προς τον, προς το παρών, μη πολιτικοποιημένο χρήστη του διαδικτύου; Αποτελούν μια διαδικτυακή συλλογικότητα; Η απάντηση μας είναι αρνητική. Προτείνουμε λοιπόν την δημιουργία ενός κοινού forum, στο οποίο θα παραπέμπουν και θα συμμετέχουν όλα τα διαδικτυακά μέσα, τα οποία κινούνται προς μια επαναστατική αλλά και προοδευτική κατεύθυνση (χωρίς ιδεολογικούς αποκλεισμούς, εκτός της ψευδοιδεολογίας του φασισμού). Το forum αυτό έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει στην ουσία το ξεκίνημα ενός πολύ δυνατού κινήματος με άμεση πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίας, με δυνατότητα έκφρασης όλων, και να καθιστά πιο εύκολη την προσέλκυση αλληλέγγυων ομάδων από όλα τα σημεία του πλανήτη. Το κάθε ιστολόγιο έτσι, που ήδη αποτελεί αποτέλεσμα συνεργασίας διαφορετικών ανθρώπων, θα ενωθεί με όλα τα υπόλοιπα σε ένα ανοιχτό πλαίσιο επαναστατικής ζύμωσης. Όσοι blogger ενδιαφέρονται για το εγχείρημα αυτό μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας εδώ.

Ο σπινθήρας της οργής



Τρίτη συνθήκη αποτελεί ένα ερώτημα, που όσο απλό κι αν ακούγεται, σε τόσο προβληματισμό μπορεί αν οδηγήσει. Είναι αναγκαία η ύπαρξη μιας τραγικής αφορμής, ή όχι; Λειτουργεί η κοινωνία σαν μπαρούτι που χρειάζεται ένα σπίρτο ή αποτελεί μια αυτοπυροδοτούμενη βόμβα; Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω, θα δούμε πως από την βαρβαρότητα της αστυνομίας εναντίον μιας ομάδας φοιτητών το Μάη του 68, έως την δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου το 2008, δυστυχώς, πάντα χρειάζεται ένας σπινθήρας που θα προκαλέσει την ανάφλεξη της κοινωνίας. Εδώ , λοιπόν, περνάμε στο σημείο G μιας επαναστατικής διαδικασίας. Η έκρηξη της κοινωνίας, το ξέσπασμα της οργής, η μαζική παρουσία στους δρόμους εμπεριέχει στη φύση της το ανεξέλεγκτο, που είναι ταυτόχρονα χάρη και κατάρα. Χάρη διότι δεν υπόκειται σε άνωθεν περιορισμούς σε δογματικές αντιλήψεις, σε σταλινικού τύπου καθοδηγήσεις. Κατάρα διότι επικρατεί πολλές φορές η ασυνεννοησία, η εύκολη διάσπαση σε αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες, η εσωτερική αιμορραγία του επαναστατικού κινήματος. Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει αυτό; Την αποδυνάμωση της επανάστασης από την άρχουσα τάξη με έντεχνο λαϊκισμό, την εκμετάλλευση της λαϊκής οργής από κατευθυνόμενες ηγετικές φυσιογνωμίες, τον “εμφύλιο”. Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε όλα αυτά τα δεινά; Ξαναγυρίζοντας στις δύο πρώτες συνθήκες, την οικοδόμηση δηλαδή μιας επαναστατικής διαδικασίας που θα έχει αρχή την συνεννόηση, την ευρεία αποδοχή και εργαλεία διαχείρισης και διακίνησης των πληροφοριών. Οι λειτουργίες του κινήματος πρέπει να αποκλείουν εξαρχής κάθε θεσμό που αποδίδει περισσότερη εξουσία σε κάποιους απ’ ότι σε όλους τους άλλους και να απομονώσουν τα κατεστημένα συνδικάτα των κάθε λογής εργατοπατέρων.

O παράγοντας άνθρωπος



Φθάνουμε εδώ στον παράγοντα που αποτελεί την αρχή και το τέλος μιας εξέγερσης, τον παράγοντα άνθρωπο. Με γνώση του κινδύνου να αποστασιοποιηθούμε από όλες τις ιδεολογίες που βασίστηκαν στην καλοπροαίρετη φύση του ανθρώπου, υποστηρίζουμε πως δεν πιστεύουμε σε αυτή. Οι συνθήκες του κοινωνικού ανταγωνισμού, η λειτουργία του πολιτικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος, το εκπαιδευτικό σύστημα αναπαραγωγής των υφιστάμενων εξουσιών και κοινωνικών τάξεων, η κοινωνική αδικία, και πολλά άλλα, αποτελούν εν μέρει καλόσχημες δικαιολογίες. Αναγνωρίζουμε στον κάθε έναν από τους ανθρώπους αυτού του πλανήτη την ατομική του ευθύνη για το πώς αντιδρά στο περιβάλλον του, καθώς ο άνθρωπος δεν αποτελεί έναν παθητικό δέκτη ερεθισμάτων αλλά ένα ενεργό ον. Ας βάλουμε ένα τέλος στην κουλτούρα της επίρριψης ευθυνών σε τρίτους, ευθυνόμαστε όλοι μας για όλα, σε διαφορετικό φυσικά βαθμό. Χωρίς να είμαστε απόλυτοι σε αυτό, θεωρούμε πως η κοινωνική αναγνώριση είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου . Και πώς επιτυγχάνεται η αναγνώριση στη σημερινή κοινωνία; Με εξουσία…Τι μπορεί να μας δώσει εξουσία; Το χρήμα και η υψηλή θέση σε ιεραρχίες. Πώς λοιπόν μπορούμε να κατευθύνουμε τη δίψα για αναγνώριση σε ένα θετικό πρόσημο; Αλλάζοντας τα κριτήρια της αναγνώρισης, από τα υλικά στα ηθικά. Ξεκινώντας μια ηθική επανάσταση που αποτελεί στην πράξη την αφετηρία της κοινωνικής επανάστασης.

Η επανάσταση στο δρόμο



Όσον αφορά την επαναστατική δράση στο δρόμο, που αποτέλεσε κυρίως θέμα του προηγούμενου ομότιτλου άρθρου μας, αισθανόμαστε την υποχρέωση να αλλάξουμε κατεύθυνση όσον αφορά τη χρήση ή μη της βίας. Απέναντι στα αιματοβαμμένα κλομπ των μονάδων καταστολής, απέναντι στον ψεκασμό των σωθικών μας με καρκινογόνα χημικά, απέναντι σε μαχαιροβγάλτες φασίστες δεν προτάσσουμε λουλούδια, αλλά εγκαταλείπουμε κάθε στάση άμυνας μια για πάντα. Σεβόμενοι απόλυτα την αξία της ζωής του κάθε συνανθρώπου μας, ανεξαρτήτως πολιτικής στάσης ή συμπεριφοράς, ας περάσουμε στην πλευρά του επιτιθέμενου, ας μεταφέρουμε το φόβο σε αυτόν που έχει κάτι να χάσει, είτε αυτό λέγεται ένας μισθός μιζέριας, είτε λέγεται άρρωστη εθνικοφροσύνη. Ο πόλεμος κερδίζεται πρώτα στις συνειδήσεις κι έπειτα στα οδοφράγματα. Αν κερδίσουμε τον πρώτο, ίσως ο δεύτερος να μην είναι απαραίτητος, ίσως όμως και να είναι…Ας έχουμε λοιπόν πάντα στο μυαλό μας, κρατώντας είτε το στυλό, είτε το κοντάρι, πως η αναρχία είναι αγώνας για τη ζωή και όχι για το θάνατο. Η τυφλή βία της εξουσίας, βία που φανερώνει απελπισία θα λέγαμε, απαντάται οργανωμένα και στοχευμένα.

Κλείνοντας το άρθρο αυτό και υποσχόμενοι εμβάθυνση σε κάθε σκέλος του στο άμεσο μέλλον, με άλλες δημοσιεύσεις, καλούμε όλους τους αναγνώστες να συμμετέχουν στη διάδοση του επαναστατικού πνεύματος, με όποιο μέσο έχουν διαθέσιμο.

http://wp.me/pyR3u-6lx

Μανιφέστο απο την Ισπανία

After an an internet call out for demonstrations across Spain on 15 May, claiming inspiration from the Arab Spring and protests in Portugal and elsewhere, thousands of protestors marched in all cities of Spain. We repost the manifesto of the demonstrators.

We are ordinary people. We are like you: people, who get up every morning to study, work or find a job, people who have family and friends. People, who work hard every day to provide a better future for those around us.
Some of us consider ourselves progressive, others conservative. Some of us are believers, some not. Some of us have clearly defined ideologies, others are apolitical, but we are all concerned and angry about the political, economic, and social outlook which we see around us: corruption among politicians, businessmen, bankers, leaving us helpless, without a voice.
This situation has become normal, a daily suffering, without hope. But if we join forces, we can change it. It’s time to change things, time to build a better society together. Therefore, we strongly argue that:
◦ The priorities of any advanced society must be equality, progress, solidarity, freedom of culture, sustainability and development, welfare and people’s happiness.
◦ These are inalienable truths that we should abide by in our society: the right to housing, employment, culture, health, education, political participation, free personal development, and consumer rights for a healthy and happy life.
◦ The current status of our government and economic system does not take care of these rights, and in many ways is an obstacle to human progress.
◦ Democracy belongs to the people (demos = people, krátos = government) which means that government is made of every one of us. However, in Spain most of the political class does not even listen to us. Politicians should be bringing our voice to the institutions, facilitating the political participation of citizens through direct channels that provide the greatest benefit to the wider society, not to get rich and prosper at our expense, attending only to the dictatorship of major economic powers and holding them in power through a bipartidism headed by the immovable acronym PP & PSOE.
◦ Lust for power and its accumulation in only a few; create inequality, tension and injustice, which leads to violence, which we reject. The obsolete and unnatural economic model fuels the social machinery in a growing spiral that consumes itself by enriching a few and sends into poverty the rest. Until the collapse.
◦ The will and purpose of the current system is the accumulation of money, not regarding efficiency and the welfare of society. Wasting resources, destroying the planet, creating unemployment and unhappy consumers.
◦ Citizens are the gears of a machine designed to enrich a minority which does not regard our needs. We are anonymous, but without us none of this would exist, because we move the world.
◦ If as a society we learn to not trust our future to an abstract economy, which never returns benefits for the most, we can eliminate the abuse that we are all suffering.
◦ We need an ethical revolution. Instead of placing money above human beings, we shall put it back to our service. We are people, not products. I am not a product of what I buy, why I buy and who I buy from.
For all of the above, I am outraged.I think I can change it.I think I can help.I know that together we can.I think I can help.
I know that together we can.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1291699

Περί κατοχής, επικοισμού, λαθρομετανάστευσης και οδοφραγμάτων..

Όυλλοι τζείνοι που διαμαρτύρουνται τζιαι διαδηλώνουν εναντίον της κατοχής.. όυλλοι εσείς οι Έλληνες της Κύπρου που διαμαρτύρεστε τζιαι διαδηλώνετε εναντίον της κατοχής, το πρόβλημα σας ένεν η κατοχή της Κύπρου αλλά η κατοχή της βόρειας Κύπρου που τον τουρκικό στρατό (δηλαδή τους άλλους). Θέλω να πω ότι έν έσχιετε κανένα πρόβλημα να κατέχει όυλλη τη Κύπρο ένας ελληνορθόδοξος στρατός με γαλανόλευκη σημαία τζιαι με τες ευτζιές της Αγίας Βαρβάρας. Εν έσχιετε κανένα πρόβλημα ακόμα τζιαι να σκοτώσετε ανθρώπους που εγεννηθήκαν σε τούντον τόπο προκειμένου να τα πιάτε πίσω. Εν έσχιετε κανένα πρόβλημα ακόμα τζιαι να γίνετε σύμμαχοι του μεγαλύτερου κατοχικού συνεταιρισμού προκειμένου να τα πιάτε πίσω. Είσαστε εσείς που είσαστε ενάντια στην κατοχή! Είσαστε εσείς που το ’63 αντιστεκόμενοι τζιαι τότε ελληνικά εσκοτώνατε Τουρκοκύπριους (τζιαι Ε.Κ. αριστερούς) επειδή επιστεύκατε πως έπρεπε να έχουν λιόττερα δικαιώματα που τζίνα που ο ελληνορθόδοξος ηγέτης σας είσχε συμφωνήσει.. τζιαι δέκα χρόνια μετά ακόμα τζιαι τζίνον τον παπά επίατε να σκοτώσετε για να πιάτε την εξουσία. Είσαστε εσείς που είσαστε ενάντια στην κατοχή! Ξέρω σας καλά! Τζι΄ αν είσαστε τα παιθκιά τους, ξέρω σας καλύττερα. Θυμούμαι σας κάθε 15 του Νιόβρη να κάμνετε σούζες με τη σημαία στον ώμο κοντά στο Λήδρα Πάλας, για να καταλήξετε σε κανένα καπαρέ να ξεπαρθενεύκεστε με καμιά Μολδαβή μετανάστρια που ο Κύπριος μάστρος της κατείχε με το ζόρι. Είσαστε εσείς που είσαστε ενάντια στην κατοχή! Θυμούμαι σας τζιαι στο γήπεδο να φωνάζετε συνθήματα για τες μάνες των απέναντι τζιαι να ζητωκραυγάζετε με την ελληνική σημαία δίπλα που σβάστιγγες τζιαι στόχους. Είσαστε εσείς που θέλετε να πατάτε γη ελληνική έτσι που η γη να εν η γη η δική σας. Προφανώς παίζετε το ρόλο σας στα σχέδια του βασιλιά που μας θέλει χωρισμένους για να μπορεί να μετρά η γνώμη του σ΄αδικημένους.

Το πρόβλημα σας λοιπόν εν ότι ένα κομμάτι του νησιού κατέχετε που άλλους τζιαι όϊ που το δικό μας νόμιμο κράτος. Είμαστε τζιαι εμείς ενάντια στην κατοχή! τζιαι όπως οι 30000 συμπατριώτες μας που φκαίνουν στους δρόμους τζιαι διαδηλώνουν εναντίον του Αττίλα, έτσι τζιαι εμείς διαδηλώνουμε ενάντια σε κάθε Αττίλα. Είμαστε τζιαι εμείς ενάντια στην κατοχή! Είμαστε ενάντια στην κατοχή της CYTA που την Vodafone, είμαστε ενάντια στην κατοχή του διεθνούς αερολιμένα που τον Σιακόλα, είμαστε ενάντια στην κατοχή των γειτονιών μας τζιαι της υπαίθρου μας που τους developers τζιαι την εκκλησιά, είμαστε ενάντια στην κατοχή του ελεύθερου μας χρόνου που τα αφεντικά, είμαστε ενάντια στην κατοχή των ζωτικών μας δικαιωμάτων που τα συντάγματα του ευρωπαίου τζιαι ντόπιου βασιλιά. Τζιαι νε ρε είμαστε τζιαι εμείς ενάντια στην κατοχή της βόρειας Κύπρου που τον τουρκικό στρατό! Όσο είμαστε ενάντια στην κατοχή της Κύπρου που τον βρεττανικό στρατό τζιαι τον ελληνικό! Όσο είμαστε ενάντια στην κατοχή της Παλαιστίνης που τον εβραϊκό στρατό, όσο είμαστε ενάντια στην κατοχή της Λιβύης που τον Γκανταφικό τζιαι τον νατοϊκό στρατό.

Έποικοι εν οι Τούρκοι που ήρταν στην Κύπρο μετά το ΄74. Έποικοι εν τζιαι οι Κυπραίοι που επήαν σε Αμερική, Αυστραλία τζιαι Ευρώπη μετα το ’74. Έποικοι εν ούλλοι οι μετανάστες που εμεταναστεύσαν τζιαι εριζώσαν σε άλλο τόπο. Έποικοι για τους ιθαγενείς ούλλου του κόσμου εν ούλλοι οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικάνοι τζιαι οι Αυστραλοί που αποικήσαν τζιαι εκατακτήσαν τον τόπο τους ιδρύοντας κράτη σε ούλλο τον πλανήτη. Έποικοι εν τα McDonalds, τα Carrefour, η Shell τζιαι η BP. Έποικοι εν τζιαι οι πλούσιοι Εγγλέζοι τζιαι Ρώσοι που αγοράζουν παραθαλάσσιες βίλλες που τους ντόπιους developers. Μετανάστες εν ο απλοί άνθρωποι που αναγκάζοντε ή επιλέγουν να φύουν που τον τόπο τους αφου του τον ερημάξαν οι εκάστωτε εγχώριες τζιαι ξένες κυβερνήσεις με τα στρατιωτικά τζιαι τα πολιτικοοικονομικά τους σχέδια. Που τούτα τα γεωστρατηγικά τζιαι πολιτικοοικονομικά σχέδια χαράζουντε τα σύνορα τζιαι οι υπηκοότητες που ορίζουν κατά πόσο ο άνθρωπος μετανάστης εν νόμιμος ή λαθραίος.

Η πράσινη γραμμή ένεν τίποτε άλλο παρά μια γραμμή σε ένα που τούτα τα γεωστρατηγικά σχέδια κάποιων κυρίων, που ήρτε να γίνει πράξη με ένα πραξικόπημα τζιαι μιαν εισβολή, χωρίζοντας ένα τόπο μια πατρίδα τζιαι ένα λαό. Προκαλώντας θάνατο, προσφυγιά τζιαι άγνοια. Τζιαι σκεφτείτε ότι τούτοι οι πολέμοι, τα σύνορα τζιαι οι υπηκοότητες εν θα μπορούσαν καν να υπάρχουν χωρίς την αφηρημένη έννοια του έθνους. Επειδή ο μόνος σκοπός που εξυπηρετούν τα σύνορα τζιαι τα οδοφράγματα εν να διασφαλίσουν την εδαφική επικράτεια του έθνους-κράτους.

Ο άνθρωπος στον οποίο που την προσχολική του ηλικία έχει εμφυτευτεί τζιαι ριζωθεί ο σπόρος του εθνικισμού καθώς και έχει αλληλενδεθεί η ύπαρξη του με την εθνική ταυτότητα, την εθνική περηφάνια τζιαι τη θρησκευτική πίστη, εύκολα πείθεται τζιαι νιώθει την ανάγκη να διασφαλίσει την εδαφική επικράτεια του συνόλου στο οποίο ανήκει τζιαι με το οποίο ξεχωρίζει τζιαι χωρίζεται. Έτσι παντρεύονται η λαϊκή βούληση με τα σχέδια των κυβερνόντων στο όνομα της διασφάλισης του έθνους-κράτους. Στο βωμό της ύπαρξης αυτής της ιδεατής οντότητας καθώς τζιαι στη διατήρηση του ευρύτερου ‘δημοκρατικού’ τζιαι ‘ελεύθερα’ οικονομικού συστήματος οι άνθρωποι στρατολογούνται, φορολογούνται, ελέγχονται τζιαι εξουσιάζονται δια βίου εντός τζιαι εντός συνόρων. (Η δημοκρατία την οποία επικαλούνται δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά το δικαίωμα επιλογής της ολιγαρχίας που θα προωθεί τις αποφάσεις μιας άλλης παγκόσμιας κυβερνούσας ελίτ, η οποία προσδιορίζεται ως η κορυφή της παγκόσμιας πυραμίδας τζιαι αποσκοπεί στον πλήρη έλεγχο των εθνών τζιαι των λαών. Συνεπώς η συγχρονή δημοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ολοκληρωτική συγκαλυμένη ολιγαρχία βασισμένη στην κομματοκρατία.)

Σ΄ αυτή την εποχή που ο πλανήτης έσχιει κατακερματιστεί εξ ολοκλήρου σε κράτη, στρατούς τζιαι σύνορα όλο τζιαι περισσότεροι άνθρωποι βρέθουντε στην ανάγκη να αναζητήσουν μια θέση κάτω απ΄ τον ουρανό.

Όσο για την εντύπωση ότι μέσω των οδοφραγμάτων διακινούνται ναρκωτικά που σκοτώνουν τα παιδιά μας, προσωπικά ένξερω τζιαι εν άκουσα ποττέ να επιάσαν κανένα στα οδοφράγματα, αλλά ξέρω σίουρα ότι υπάρχει η κυπριακή αστυνομία που κάμνει τούτη τη δουλειά για τα παιδιά μας (τζιαι μάλιστα με τες ντουζίνες). Να αναφέρω δαμέ (για να μεν παρεξηγηθώ) ότι τούτην την δουλειά εν καλοπροαίρετα που την κάμνει η αστυνομία μας.. φέρνει τα για να συλλάβει τζίνον που εννά του τα πουλήσει!!!


Κείμενο από σύντροφο.

Πολυ-πολιτισμική εκδήλωση ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις και διαχωριστικές γραμμές

Μουσική
Προβολές
Θέατρο δρόμου
Έκθεση φωτογραφίας
Ζογκλερικά
Kids' corner
Φαγητό
Ποτό

---------------------------------------------------------------

Multicultural event against any kind of discrimination and dividing lines

Music
Projections
Street Theatre
Photo excibition
Juggling
Kids Corner
Food
Drinks

Jesus βάστα γερά

Στο παρών άρθρο συγκεντρώνουμε τις καλύτερες ατάκες,συνομιλίες,φωτογραφίες και βίντεο που αλιεύσαμε από την ομώνυμη χιουμοριστική “εκδήλωση” στο facebook, στην οποία μέχρι στιγμής έχουν δηλώσει “συμμετοχή” περίπου 5.000 άτομα.


D.A: Θα φέρω και λαμπάδες μολότοφ!
G.L: Εμπρός Χριστέ μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι ανάσταση και πάλι!
R.X: Λευτεριά και στους Αφρικανούς μετανάστες των ρωμαϊκών αρένων!!! Δεν αντέχουν άλλο γεύμα με χριστιανούς…
G.P: Μα κανείς φιλόζωος δεν σκέφτηκε τι δυσπεψία προκαλούν στα λιοντάρια;
Υ.Κ : Ω γλυκύ μου έαρ.. μη σκύβεις το κεφάλι.. ο μόνος δρόμος είναι… βενζίνη και μπουκάλι…
S.C : Η φετινή φιέστα της ανάστασης αναβάλλεται…μόλις βρήκαν το πτώμα…
P.L : Οι επιστήμες είναι το όπιο των λαών!! ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ!
B.B.B : Ίδια είν’ τ’ αφεντικά, εβραϊκά ρωμαϊκά!!
G.B : Τέρμα τ’ αστεία, μας σώζει μια νηστεία!
C.G : Και τα αρνιά είναι μαζί μας αδέρφια!!! Απεργούν και απαιτούν καλύτερες συνθήκες σφαγής!!!
O.V : Βενζίνη και μπουκάλι, στου Ρωμαίου το κεφάλι!
G.B : Ιούδα κουφάλα, έρχεται κρεμάλα!
G.B : Δεν κάναμε ακόμα το τελευταίο ντου, αυτές οι νύχτες είναι του Ιησού!
C.G : Φανατικοί Χριστιανοί μην τρελαίνεστε με τη σελίδα…και ο Χριστός είχε χιούμορ… απόδειξη ότι σας αγαπάει..
M.V.M : Jesus shaves!
B.C : Δηλαδη αν αντί να τον σταύρωναν το εκτελούσαν με ακόντιο θα είχαν οι εκκλησίες για σύμβολο ενα δορυ??
F.E : Virgin Mary is not virgin anymore. She slept with me last night!
A.J : ili ili…lamah savahthani=Πατέρα…Πατέρα…έρχομαι φτιάξε φαΐ
Α.D.D.S : Άρχισε πάλι η προπαγάνδα των Φαρισαίων. Βγήκε ο Θεοδόριος Πάγκαλιος ο Γιαουτροπρεπής στον αμβωνα του MEGA και είπε ότι ο Ιησους Ι. Χριστός είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτος ο πόλεμος λάσπης δεν θα περάσει!!!!!
M.P : Άρον άρον σταύρωσαν αυτόν! Και αυτή τη φορά με καλά καρφιά!
Π.Α.Φ : Κάτω η χούντα του θανάτου… Ανάσταση ΤΩΡΑ !
V.A : Ιστορική ανακρίβεια, ο Χριστός δεν σταυρώθηκε, σκόνταψε και έπεσε σε ζαρντινιέρα
G.K : WARNING:Ενισχύστε το antivirus σας!!! Έρχεται αύριο ο ιός του θεού μετά Βαΐων και κλάδων καβάλα όχι σε trojan horse αλλά σε γαϊδουράκι!!!!
B.G : Ο Λαζαρος γεννηθηκε μια φορά και πέθανε δύο. Δηλαδή πλήρωσαν μια φορά μαιευτήρα και δύο νεκροθάφτη. Αν αυτό δεν είναι απαξίωση των πτυχίων, τότε τι είναι?
B.G : Ο Iησούς Χριστός δεν ήταν τρομοκράτης , στης Γαλιλαίας τα νερά έγινε ακροβάτης

S.G : Εθεάθη ελικόπτερο να κόβει βόλτες πάνω από τον Γολγοθά ! ο Τζίζους έκανε κονέ με τον Παλαιοκώστα και ετοιμάζει απόδραση
D.T : Και απεργοσπάστης ο Ιησούς. Ενώ για σήμερα είχε προκηρύξει 48ωρη απεργία η Ένωση Ταχυδακτυλουργών, ο εν λόγω Κύριος έκανε θαύμα, το κόλπο με το ζόμπι.
B.G : O δρόμος του Πάσχα δεν ειν βουλευτικός, είναι αναστάσιμος κι επαναστατικός
A.S : Υπάρχει σχέδιο προβοκάτσιας από τους Ρωμαίους να κυκλοφορήσουν είδηση για δήθεν Ανάσταση σε περίπτωση απόδρασης!
Επιστούμε την προσοχή σε όλους τους συμπαραστεκόμενους.
T.N : ..Στον κόσμο των Ισραηλινών είμεθα όλοι πρόβατα!Αλληλεγγύη στον σύντροφο Ιησού!…
G.G : ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ JERUSALEM NEWS Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ [ΤΑ ΠΕΡΙΦΗΜΑ ΟΥΑΙ] ΣΥΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΙΑ [12 ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ] ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ [ΕΚΔΙΩΞΗ ΕΜΠΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΟ] ΜΗ ΕΓΚΑΙΡΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΦΟΡΩΝ [ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΤΩ ΚΑΙΣΑΡΙ] ΒΙΑΙΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ [ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ] ΜΗ ΤΗΡΗΣΗ ΩΡΑΡΙΟΥ [ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΑΒΒΑΤΟ] ΠΟΙΝΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΘΑΝΑΤΟ ΔΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥ
V.D : «Για να πλήξεις βαθιά τον ελληνικό λαό στις πολιτισμικές και θρησκευτικές του ρίζες, φτιάξε μια σελίδα στο Facebook με τίτλο “Αλληλεγγύη στον συλληφθέντα στον Κήπο της Γεσθημανή, Ιησού Ν.”». Κίσσινγκερ
V.D : ‎“Μαζί τον καταδώσαμε”. Πάγκαλος.
D.P : από σύντροφο της νομικής βοήθειας: αφού γελοιοποιηθηκαν μπάτσοι και εισαγγελείς πάνε να φορτώσουν στον Ιησού το φυτώριο ινδικής κάνναβης που βρέθηκε στη Γεσθημανή σε χώρο που υπέδειξε λίτης ονόματι Ιούδας. Στον “κήπο” της Γεσθημανής βρεθηκαν 13 δενδρύλλια ύψους από 140 έως τριακόσια 300 εκατοστά έκαστο.
Λευτεριάστον Jesus.
N.K : Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά! Jesus βάστα γερά!
D.L : Nα μην θρηνήσουμε κι άλλα θύματα φέτος!
T.N : “Ο στόχος δεν ήταν ο Ιησούς, αλλά η φίλη του Μαρία, γνωστή και ως Μαγδαληνή”, αποκαλύπτει το Wikileaks…

M.X : Πληροφορίες αναφερουν οτι το Χριστο τον σταυρωσαν αρνια, με τη βοηθεια βαμμενων αλλα και σοκολατενιων αυγων. Ο Χριστος, κατα την ανασταση του, διαταζει οι απογονοι τους να σουβλιζονται, να βραζονται και να τρωγονται καθε ετος, στην επετειο της Ιερης Αναστασεως Του

C.G : Όταν μιλάς στον Χριστο, λέγεται προσευχή. Όταν σου μιλάει εκείνος, ονομάζεται σχιζοφρένεια….

Β.Μ : Όταν ενας ανθρωπος εχει μια πλανη αυτο ονομαζεται τρελα. Όταν ενα πλήθος ατόμων έχουν την ιδια πλάνη αυτο ονομάζεται θρησκεία.

Globalisation from a funny perspective

Question:

What is the truest definition of Globalization?

Answer:

Princess Diana’s death.

Question:

Why?

Answer:

An English princess with an Egyptian boyfriend crashes in a French tunnel, driving a German car with a Dutch engine, driven by a Belgian who was drunk on Scottish whiskey,

followed closely by Italian paparazzi on Japanese motorcycles;

treated by an American doctor, using Brazilian medicines.

This is sent to you by an American, using Bill Gate’s technology and you are probably reading this on your computer,

that uses Taiwanese chips and a Korean monitor, assembled by Bangladeshi workers in a Singapore plant; transported by Indian lorry-drivers, hijacked by Indonesians, unloaded by Sicilian longshoremen and trucked to you by illegal Mexican workers…

And that is what Globalization is :)