Της γης οι κολασμένοι – Γράμμα από την φυλακή (συνέχεια)

Της γης οι κολασμένοι

Ίσως κάποια μέρα να συναντηθούμε.

Ξέρω ότι ίσως να είναι αργά, όμως θα επιμένω ό,τι και να γίνει.

Αξίζει και μόνο η προσπάθεια.

Το απόλυτο κακό-κράτος, θεσμοί μμε, καταναλωτική κοινωνία είναι πιο δυνατά από μας.

Ο Όργουελ έλεγε ότι το να λες την αλήθεια είναι η μεγαλύτερη επαναστατική πράξη.

Στην δική μας περίπτωση ευθαρσώς και χωρίς κανένα φόβο τάχθηκα υπερ της αποποινικοποίησης της κάννβης.

Οι λόγοι, κοινωνικοί, πολιτικοί μα κυρίως ανθρώπινοι.

Ο επαναστατικός αγώνας και η λογική του ξεφεύγουν από όρια και ταξινομήσεις.

Ο ρεφορμισμός καραδοκεί ….

Venceramos σύντροφοι και μη μας παίρνει από κάτω.

Σίγουρα το πάθος για την ελευθερία είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά!

Και όσοι κιοτεύουν είναι να καιρός να παν σπίτι του.

Μην τους ακούτε, αυτοί πάντα θα μας παίρνουν πίσω και όχι μπρος

Pishipillis

Προβολή της ταινίας "The Take," με θέμα την αυτοοργάνωση και παραγωγή σε εργοστάσια της Αργεντινής, αυτό το Σάββατο στις 18:00, στα Αγράμματα. Θα ακολουθήσει συζήτηση.

http://www.thetake.org/

Τα Αγράμματα βρίσκονται στην οδό Περικλέους 82 (πάροδος Ρηγαίνης).

Ένωση Αναρχικών

Ποιος εν που εισαι τζαι που βαδιζεις, ξερεις ?

Αμφισβητα, αμφισβητα, αμφισβητα, αμφισβητα ! ΤΑ ΠΑΝΤΑ.. Ακόμα τζαι τον ίδιον σου τον εαυτόν. Η σημερινή κοινωνία εν περισσοτερο κοινωνικός σχεδιαστής παρα οτιδήποτε αλλο. Σχεδιάζει κοινωνικά πρότυπα, κοινωνικά καλούπια, ταπέλες , καταστάσεις τζαι οτι αλλο σκεφτει το διεστραμμένο μυαλο ενος "κοινου" μεσου ατομου της συγχρωνης κοινωνιας.

Λαλουν σε ονειροπολο

Λαλουν σε ουτοπιστη

Λαλουν σε κενο

Λαλουν σε αλητη

Λαλουν σε προδοτη

Λαλουν σε ανιστοριτο

Λαλουν σε φυλακισμενο

Λαλουν σε υποδικο

Λαλουν σε καταδικασμενο

Λαλουν σε αντικοινωνικο

Έσυ τον εαυτο σου πως τον λαλεις; Τι λαλεις οτι εισαι ; Ποιος νομιζεις οτι εισαι ; Κοφτει σε πως σε λαλουν ;

Πρεπει ολοι μας να δεχτούμε και να συνειδητοποιισουμε οτι μεσα στην συγχρονη καπιταλιστικη κοινωνια οπως ειναι αυτη που ζουμε ολοι σε αυτον τον πλανητη μεσα, ειναι επακολουθο να ζουμε με ενα καπιταλιστικο μονοπλευρο τροπο ζωης. Τα πραγματα ειναι στοιχισμενα ετσι οπως ειναι, να υπηρετουν αυτα που υπηρετουν, να κερδιζουν αυτοι που κερδιζουν, να σωπαινουν αυτοι που σωπαινουν και μια συνεχης προσπαθεια να σωπασουν αυτοι που φωναζουν !

Εφοσον ζεις σε μιαν κοινωνια ανηκεις αναποφεκτα σε ενα κοινωνικο συνολο. Κοινωνικο συνολο ειναι οταν δυο ανθρωποι ή και περισσοτεροι συνηπαρχουν μεσα στο ιδιο κοινωνικο πλαισιο συνηθως κατω απο τις ιδιες αρχες. Ποιος θετει το κοινωνικό πλαισιο. Υπαρχουν δυο κοινωνικα πλαισια. Αυτο που θετει ο καθε ανθρωπος για τον εαυτο του αυτονομα και ελευθερα και αυτο που θετει η κοινωνια σε αυτα τα ατομα. Ειναι συνειδητη επιλογη του καθε ανθρωπου να διαλεξει το κοινωνικο συνολο και πλαισιο το οποιο ο ιδιος πρεπει να ζει. Καλειται ο καθε ανθρωπος (ο οποιος ανθρωπος σημαινει εχει ο ιδιος νου και μπορει να σκεφτει για τον εαυτο του) να διαλεξει μεταξυ της ελευθεριας και της σκλαβιας. Η κοινωνια συχνα θεωρειται σαν μια μαζα ατομων, ενα κοινωνικο συνολο που συνυπαρχει. Αφου ειναι μια μαζα ατομων ενα κοινωνικο συνολο τοτε γιατι οι διαχωρισμοι; Γιατι ο ταξικος διαχωρισμος ο εθνικος διαχωρισμος και ουτοκαθεξεις; Ο ταξικος διαχωρισμος ειναι αναποφεκτος και αναποσπαστο κομματι του διαχωρισμου της αρχουσας ταξης και της εργατικης ταξης. Ο εθνικος διαχωρισμος επισης ειναι αποτελεσμα του ταξικου διαχωρισμο αφου στην τελικη η δημιουργια των κρατων-εθνων εξυπηρετει τα συμφεροντα της αστικης ταξης. Είναι με τον ιδιο τροπο που δεν ειναι εφικτη και προσεγγισιμη λυση η ειρηνη. Η ταξικη ειρηνη ΔΕΝ πρεπει να λαμβανεται υποψη ουτε και πρεπει ποτε να πραγματοποιηθει! Συμφιλιωση με κανεναν! Η ζωη διαδραματιζεται σε μιαν εμπολεμη ζωνη με παρα πολλες αιματοβαμμενες ιστοριες και εχουμε καταντησει μια απανθρωπη ανθρωποτητα. Ως αποτελεσμα η αποδεσμευση και η καταστροφη αυτων τον δεσμων που δενουν ολη την κοινωνια μαζι, πρεπει να σπασουν και η υπαρξη τους να σταματησει για παντα ! Η κοινωνια στην συγχρονη μορφη της ΔΕΝ συνηπαρχει. Δεν υπαρχει η κοινωνια. Υπαρχει μονο ενα μικρο μερος αυτης της κοινωνιας η οποια ελεγχει την υπολοιπη κοινωνια. Η πλασαρισμενη εικονα οτι στοχος ειναι μια συμφιλιωμενη κοινωνια με κοινα οραματα και κοινους στοχους ειναι μια ψευδαισθηση φτιαγμενη στα μετρα καθε μικροαστου για να καλυψει οποιες δηποτε ανυσηχειες και να εφυσηχασει για ακομα μια φορα οτι ΕΝ ΟΥΛΛΑ ΠΟΜΠΑ ! Εγω δεν εχω να συμμεριστω κανεναν οραμα με κανενα δικαστη με κανενα αστυνομικο με κανενα πολιτικο με κανενα εξουσιαστη! Και αρνουμαι να υιοθετησω κανενα οραμα κανενου θεου κανενου Αλλαχ κανενου δασκαλου κανενου γονιου κανενου χριστοφκια κανενου αναστασιαδη κανενου κομματος ! Εχω μονο το δικό μου οραμα που εγω δημιουργησα. Πρωταρχικος ρολος για την δημιουργια ενος ελευθερου οραματος για μιαν ελευθερη κοινωνια ειναι η δημιουργια αυτου του οραματος να πηγαζει απο μεσα μας απο τον πραγματικο μας εαυτο!

Τα ορματα και οι στοχοι ειναι σημαντικο κομματι της αυτοκριτικης και κατανοησης του ιδιου μας του εαυτου. Οι ταπελες που μπενουν στον καθενα μας ειναι αμετρητες. Εγω προσωπικα τις καταρριπτω και δεν τις δεχομαι ουτε καν τις δικες μου ταπελες ! Αν επιδιοκεις πραγματικα την ελευθερια σου τοτε ψαξε μακρια απο την συγχρονη κοινωνια μακρια απο χαρακτηρισμους και ταπελες. Φτιαξε αυτονομα τις δικες σου ομαδες που σιγα σιγα με την βοηθεια την αλληλεγγυη που δενει τα ελευθερα ατομα φτιαξε μια ελευθερη κοινωνια! Βαλε και εσυ μπρος για εναν ελευθερο κόσμο.

Καιρος να περασουμε το μυνημα σε ΟΛΟΥΣ αυτους που μας κυβερνανε μας ελεγχουν και μας γαμουν οτι εχουμε ξυπνησει ! Οτι ο φασισμος τους δεν θα περασει οσο ομορφα και αν τον στολισουν οσο ομορφα και αν τον πλασαρουν απο τα χαζοκουτια και τις σχολικες τους ταξης τους δεν προκειται ΠΟΤΕ να μας υποταξουν. Η βια γεννα βια. Αυτο το συστημα συνεχως μας βιαζει και ολοι μενουν απαθεις. Εσυ μεχρι ποτε θα δεχεσαι να σου γαμουν την ψυχη ;

revuelta

ο απιστος

ο απατριδος

ο αναρχικος

ο ελευθερος!

http://enosianarxikon.blogspot.com/2010/09/299_08.html

Καλούμε εργαζόμενους / εργαζόμενες , νέους / νέες , οργανώσεις , ομάδες σε συζήτηση σχετικά με την πανευρωπαϊκή γενική απεργία (29/9) και τη δημιουργία μιας πρωτοβουλίας για διοργάνωση σχετικών δράσεων.

Η νεοφιλελεύθερη αντεπίθεση εναντίων των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων εντείνεται. Το ίδιο και οι εργατικοί αγώνες σε Ελλάδα , Ισπανία , Γαλλία , Ιταλία αλλά και σε άλλες χώρες κλιμακώνονται. Αυτοί οι αγώνες μας δείχνουν τον δρόμο μακριά από κόμματα και γραφειοκρατικά συνδικάτα.

Η συζήτηση θα γίνει το Σάββατο η ώρα 6 στα κεντρικά του Πανεπιστημίου Κύπρου, αίθουσα Α007.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Περνάμε μια κρίσιμη καμπή όχι μόνο της ελληνικής,αλλά και της παγκόσμιας κοινωνικής ιστορίας.


Μετά από την διεθνή οικονομική κρίση του 2008,η οποία προκλήθηκε από τα "κόλπα" του πολυεθνικού κεφαλαίου για να αυξήσει τα κέρδη του,η οποία είχε ως αποτέλεσμα την εξαθλίωση εκατομμυρίων ανά τον κόσμο,ο λαός της Ελλάδας βλέπει να ανατρέπονται εργατικά και κοινωνικά κεκτημένα,τα οποία κερδίθηκαν μετά από δεκαετίες αγώνων και εκατόμβες νεκρών.


Η διεφθαρμένη ελίτ των πολιτικών και επιχειρηματιών της Ελλάδας,η οποία εισήγαγε την Ελλάδα στο ευρώ με ψευδή στοιχεία προς άγραν ψήφων ενώ τα δημόσια οικονομικά χειροτέρευαν συνεχώς λόγω της κακοδιοίκησης,της διαπλοκής,της υποβάθμισης των δημοσίων υπηρεσιών και της στήριξης των τραπεζιτών και των καπιταλιστών με επιχορηγήσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων σε αυτούς ενώ ήδη έβγαζαν δισεκατομμύρια,οδήγησε την Ελλάδα στην κρίση.Η χάλκευση των πιο πάνω στοιχείων από "καλοθελητές" της Goldman Sachs και της λοιπής συμμορίας των διεθνών εμπόρων των λαών δεν ήρθε χωρίς αντίτιμο,αφού με τα παιχνίδια με τα ομόλογα που ήδη είχαν αρχίσει από τότε ουσιαστικά άρχιζε η διαδικασία υποδούλωσης ενός ολόκληρου λαού στους διεθνείς τραπεζίτες.

Τα χρέη των δανειοληπτών στις τράπεζες δημιουργούνται από το μηδέν,αφού το τραπεζικό σύστημα,μέσω του συνεχούς αλυσιδωτού δανεισμού ποσών πολλαπλάσιων των αποθεματικών καταλήγει να δημιουργεί χρήμα πολλαπλάσιο του αρχικού από το μηδέν,το οποίο πληρώνουμε σε τόκους.Δηλαδή καθαρή τοκογλυφία.Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν και υπερεθνικές τράπεζες όπως το ΔΝΤ.

Τώρα,υπό την πίεση των χρεών,οι εμπόροι των λαών του ΔΝΤ,μιας κερδοσκοπικής τράπεζας που στο πρόσφατο παρελθόν έχει διαλύσει τις οικονομίες των χωρών όπου έχει εμπλακεί,βυθίζοντας τις στο χρέος και τους λαούς στην εξαθλίωση,κτυπούν,όπως είχαν σχεδιάσει,αναγκάζοντας τον ελληνικό λαό να πληρώσει δάνεια δεκάδων δισεκατομμυρίων,μέσω πετσοκόμματος κοινωνικών παροχών, αύξησης ορίων συντάξεων,ελαστικοποίησης της εργασίας και πολλών άλλων,την στιγμή που αυτοί που προκάλεσαν την κρίση(πολιτικοί,τραπεζίτες)δεν θα τιμωρηθούν,αλλά και δεν θα πληρώσουν ούτε σεντ!

Κεκτημένα που έχουν κερδιθεί με αίμα των πολλών χάνονται με υπογραφές της ελίτ...


Μπροστά σε αυτή τη λαίλαπα ο ελληνικός λαός αντιστέκεται μαζικά.Στην παναπεργία της 5ης Μαίου εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν κατά των νέων μέτρων,ενώ οι πολιτικοί που ξεπούλησαν τον ελληνικό λαό λίγο έλειψε να νιώσουν από κοντά τι σημαίνει λαική οργή,καθώς το μπουρδέλο των 300 αυτοκρατόρων που ονομάζεται παραπλανητικά "βουλή" κινδύνεψε να δεκτεί επίθεση από τις χιλιάδες κόσμου.Οι πιο συνειδητοποιημένοι καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει επιστροφή.Ο καπιταλισμός,όπως και η αντιπροσωπευτική ψευτοδημοκρατία της εκλογής αυτοκρατόρων εντολοδόχων του κεφαλαίου,έχουν φτάσει σε μια καμπή,στην οποία τους οδήγησε η απληστία σε συνδυασμό με την απρόβλεπτη φύση του καπιταλιστικού συστήματος,την οποία οι καπιταλιστές θέλουν να ελέγξουν προς ώφελος τους μέσω της παγκοσμιοποίησης και υπερεθνικών κέντρων όπως το ΔΝΤ.Είτε ο λαός θα κτυπήσει το υπάρχον σύστημα για να το ανατρέψει,φέρνοντας μια άλλη,καλύτερη κοινωνία,είτε θα βυθιστούμε στην εξαθλίωση,διαλύοντας τα κεκτημένα του εργατικού κινήματος σε ένα ορυμαγδό καταστολής προς έλεγχο της λαικής οργής-φασισμός.

Η Ελλάδα αποτελεί ένα πείραμα,πόσο δηλ ο λαός θα τους ανεκτεί.Αυτού του πειράματος θα ακολουθήσει η επέλαση των υπερεθνικών καπιταλιστών και αλλού.Ήδη στην Ισπανία,αλλά και στην Κύπρο,το ΔΝΤ μας "προειδοποιεί","προτείνοντας" μέχρι και κατάργηση της ΑΤΑ,και αυτά για αρχή.


Όπως ακριβώς οι καπιταλιστές κτυπούν συντονισμένα ανά το παγκόσμιο,έτσι χρειάζεται και η αλληλεγγύη των εργαζομένων σε παγκόσμιο επίπεδο,ούτως ώστε να ανατρέψουμε τα σχέδια τους πριν να είναι αργά.Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε ούτε με τον έλληνα εργαζόμενο,ούτε με τον τούρκο,ούτε με τον οποιοδήποτε εργαζόμενο.Έχουμε κοινά συμφέροντα,και κοινό εχθρό:Τους καπιταλιστές και τα κράτη που τους υποστηρίζουν.Και πρέπει να έχουμε κοινή επιδίωξη:Μια καλύτερη,πιο ελεύθερη,πιο ίση κοινωνία.

Για αυτό τον λόγο αποφασίσαμε να συμπαρασταθούμε στον ελληνικό λαό,που διαδηλώνει δυναμικά με ευκαιρία του καπιταλιστικού πανηγυριού-βιτρίνα που ονομάζεται "Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης" κατά όλων όσων τον θέλουν υποταγμένο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ


ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ


ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΤΑ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΕΛΕΓΧΟΥ,ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΙ

http://enosianarxikon.blogspot.com/

Της γης οι κολασμένοι…….. Γράμμα από την φυλακή….

Ο αγώνας ενάντια στην εξουσία, είναι αγώνας ενάντια στην λήθη!

«Σύντροφοι», σας μιλά ο μέσα από το είναι μου.

Βρίσκομαι στην φυλακή καταδικασμένος με την κατηγορία του σκοπού της προμήθειας……

Με έχετε κατηγορήσει ότι ασχολούμαι με την κάνναβη και το θέμα της αποποινικοποίησης, ενώ κάποιοι άλλοι είπαν ότι ασχολούμαι με δευτερεύοντα ζητήματα.

Ο φόβος και η βόλεψη σας, σας κάνουν να κρύβεστε πίσω από διάφορες δικαιολογίες ασχολούμενοι με ανούσια, χάνοντας την ουσία.

Στην φυλακή δεν βρίσκονται οι εγκληματίες, βρίσκονται της γης οι κολασμένοι.

Οι εγκληματίες βρίσκονται αλλού, έξω από την φυλακή …….. αυτοί δεν θα περάσουν ποτέ το κατώφλι αυτής της κόλασης……. Σιακόληες, ορφανίδηες, λανίτηες, δικαστές, μπάτσοι και λοιποί εγκληματίες μας τρώνε τα σωθικά καθημερινά.

Η λεγόμενη αστική δημοκρατία και η δικαιοσύνης της, όπως και όλοι οι θεσμοί αυτού του σάπιου κοινωνικού συστήματος, ποτέ μα ποτέ δεν λειτούργησε και ούτε ποτέ θα λειτουργήσουν.

80% των φυλακισμένων βρίσκονται εδώ για το ζήτημα της κάνναβης….. πρέπει επιτέλους το λεγόμενο κοινωνικό κίνημα να ανοίξει τα μάτια του.

Ποτέ μα ποτέ δεν έχει ασχοληθεί με ουσιώδη ζητήματα της ζωής…. Κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους.

Οι φοβίες τους, τους έχουν καταβάλει. Τους έχει ισοπεδώσει η προπαγάνδα των μμε και του κράτους.

Ανά τω παγκόσμιω το αναρχικό κίνημα είχε ως ζωτικό ζήτημα, το ζήτημα της φυλακής.
Εμείς ουδέποτε ασχοληθήκαμε……… βολευόμαστε στα εύκολα…..

Υ.Γ. 1 :

Ουδεμία σχέση έχω με το λεγόμενο αυτόνομο εναλλακτικό κίνημα και ειδικότερα με το Cyprus-ενδομήδεια.

Ο αγώνας μου και η ζωή μου είναι αφιερωμένες στο αναρχικό κίνημα!

Οποιαδήποτε αναφορά έχει γίνει στο πρόσωπο μου, έχει γίνει χωρίς την έγκριση μου.

Υ.Γ. 2 :

Η λεγόμενη κοινωνική αλλαγή με τον Χριστόφια βρωμάει. Το κυπριακό κράτος έχει μεταβληθεί σε πλήρως αστυνομικό κράτος.

Νεαροί «μικροπαραβάτες» φυλακίζονται με ψύλλου πήδημα.

Ενώ εδώ βρίσκονται εκατοντάδες μετανάστες, ο μόνος λόγος που βρίσκονται στην φυλακή είναι η «παράνομη» είσοδος τους στην Κύπρο.

Ζουν τον ρατσισμό εις διπλούν: μια στην «ελεύθερη» κοινωνία και στο αντικατόπτρισμα της, στην φυλακή αφού ακόμη και εδώ οι δουλειές που κάνουν κυρίως οι ασιάτες είναι να καθαρίζουν τις τουαλέτες!

Αυτό είναι το σημερινό κυπριακό κράτος…

ΝΑ ΤΟ ΧΑΙΡΕΣΤΕ!

pishipillis

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Ρομά δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Ρομά.

του Άρη Χατζηστεφάνου

Βαθιά μαχαιριά στην καρδιά της πέμπτης γαλλικής δημοκρατίας αποτελούν οι πρόσφατες κινήσεις του Νικολά Σαρκοζί εναντίον των Ρομά. Κινήσεις με τις οποίες ελπίζει να κλέψει και πάλι την ψήφο της Άκρας Δεξιάς από την παράταξη του ΖανΜαρί Λεπέν και να συγκαλύψει τον ταξικό χαρακτήρα των επερχόμενων κοινωνικών συγκρούσεων πίσω από ένα μανδύα εθνικών και φυλετικών στοιχείων.

Με τη δημοτικότητά του να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και ενώ ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τη «μητέρα όλων των μαχών» για το ασφαλιστικό, ο γάλλος πρόεδρος διαφημίζει τις ομαδικές απελάσεις των Ρομά με το βλέμμα στραμμένο στις προεδρικές εκλογές του 2012. Μέσα σε λίγες ημέρες σχεδόν 700 άτομα αναγκάστηκαν να επιβιβαστούν σε ειδικά ναυλωμένα αεροπλάνα που τους μετέφεραν σε αεροδρόμια της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας. Οι απελάσεις, που θύμισαν σε αρκετούς τις διώξεις των Εβραίων από την κατοχική κυβέρνηση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, προκάλεσαν την αντίδραση του ΟΗΕ, της ΕΕ ακόμη και του Βατικανού. Παρόλα αυτά έγιναν δεκτές σαν μια «μάλλον καλή ιδέα» από κυβερνήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη που αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους εν όψει επερχόμενων κοινωνικών συγκρούσεων.

Οι αντιδράσεις εντός και εκτός του «Εξαγώνου», όπως αποκαλούν οι Γάλλοι τη χώρα τους, είναι προφανώς δικαιολογημένες. Αρκετά από τα δάκρυα που χύνονται όμως τις τελευταίες ημέρες είναι κροκοδείλια. Στην πραγματικότητα οι απελάσεις των Ρομάενδέχεται να μην αυξήθηκαν καν τις τελευταίες εβδομάδες αφού πραγματοποιούνται συστηματικά εδώ και χρόνια με τη σιωπηρή ανοχή των σοσιαλιστών και ενός μεγάλου τμήματος του πολιτικού σκηνικού της Γαλλίας. Μόνο μέσα στο 2009 οι γαλλικές αρχές απέλασαν συνολικά 12.000 άτομα, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και αυτοί που ακολούθησαν το λεγόμενο πρόγραμμα «εθελουσίας εξόδου» – δέχτηκαν δηλαδή να «νομιμοποιήσουν» την απέλασή τους λαμβάνοντας το εξευτελιστικό ποσό των 100 ή των 300 ευρώ. Πρόκειται για μια τραγελαφική ρύθμιση που απλώς επιτρέπει στους Ρομά να επιλέξουν αν θέλουν να φύγουν από τη χώρα με ή χωρίς το «χαρτζιλίκι» του Σαρκοζί.

Η πραγματική αλλαγή των τελευταίων ημερών λοιπόν δεν αφορά τις ίδιες τις απελάσεις αλλά το ιδεολογικό επίχρισμα που τους έδωσε ο γάλλος πρόεδρος αμφισβητώντας παγιωμένες αξίες που επικράτησαν στη Γαλλία από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ουσιαστικά η γαλλική κυβέρνηση επανακαθορίζειτην ίδια την έννοια της εθνικής ταυτότητας στερώντας την υπηκοότητα από ανθρώπους που θεωρούνταν γάλλοι πολίτες. Όπως παρατηρούσε ο μέχρι πρότινος σύμμαχος του Σαρκοζί, Μπερνάρ-Ενρί Λεβί, ο γάλλος πρόεδρος παραβιάζει το αξίωμα ότι «όλοι είναι ίσοι απέναντι στο νόμο» όπως αυτό ορίζεται στα ιδρυτικά κείμενα της σύγχρονης γαλλικής δημοκρατίας: το πρόγραμμα του Εθνικού Συμβουλίου της Αντίστασης της 15ης Μαρτίου 1944, τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948 και το Σύνταγμα του 1958. Αμφισβητώντας το δικαίωμα των παιδιών των μεταναστών που γεννιούνται στη Γαλλία να λαμβάνουν άμεσα τη γαλλική υπηκοότητα, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα, ο Σαρκοζί δημιουργεί γάλλουςδιαφορετικών ταχυτήτων, («λιγότερο ή περισσότερο Γάλλους», όπως αναφέρει ο ΕνρίΛεβί) οι οποίοι θα έχουν διαφορετική αντιμετώπιση από το κράτος. Για μια χώρα μεταναστών όπως η Γαλλία αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η παροχή υπηκοότητας συνδέεται όχι μόνο με την καταγωγή αλλά και με την υποταγή του πολίτη στους μηχανισμούς ελέγχου του κράτους. Δεν είναι τυχαίο ότι ύστερα από πρόσφατη εξέγερση στα προάστια της Γκρενόμπλ ο Σαρκοζί ανακοίνωσε ότι πολίτες «ξένης καταγωγής» που απειλούν τη ζωή αστυνομικού θα χάνουν την υπηκοότητά τους. Το ίδιο θα ισχύει, όπως είπε, και για ανήλικους που κατηγορούνται για παραβατικήσυμπεριφορά.

Προκειμένου να εξασφαλίσει την ψήφο της γαλλικής ακροδεξιάς ο Σαρκοζί δεν διστάζει να παίξει με την έννοια της εθνικής ταυτότητας την οποία συνδέει άμεσα με το πνεύμα της γαλλικής επανάστασης. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, άλλωστε, επέλεξε να περάσει από την εθνοσυνέλευση την απαγόρευση της μουσουλμανικής ενδυμασίας σε δημόσιους χώρους στις 13 Ιουλίου, δηλαδή μια ημέρα πριν από την εθνική επέτειο για την επανάσταση του 1789. Ήταν πλέον προφανές ότι ο σχετικός νόμος δεν αποσκοπούσε στην προστασία των δικαιωμάτων της γυναίκας, όπως ισχυρίζονταν οι συντάκτες του, αλλά στην επίτευξη εθνικής καθαρότητας – σχεδόν όπως την οραματίζονταν τα φασιστικά καθεστώτα του 20ού αιώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και συντηρητικοί σχολιαστές στη Γαλλία δεν δίστασαν να συγκρίνουν τον Σαρκοζί με το καθεστώς της κυβέρνησης του Βισί, που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής.

Φαινομενικά ο γάλλος πρόεδρος παίζει το χαρτί της αυτοεκπληρούμενης προφητείας περί της σύγκρουσης πολιτισμών. Επαναλαμβάνει έτσι τη δοκιμασμένη συνταγή που είχε ακολουθήσει ως υπουργός Εσωτερικών μετά τις μεγάλες εξεγέρσεις των προαστίων του Παρισιού. Στην πραγματικότητα, όμως, εύκολα μπορεί να διακρίνει κάποιος και τα ταξικά χαρακτηριστικά αυτής της επίθεσης. Ο μηχανισμός δημιουργίας «απάτριδων», για τον οποίο μιλούν πλέον αρκετοί γάλλοι στοχαστές, αφορά τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα που συνωστίζονταν στα προάστια των γαλλικών πόλεων. Οι κινήσεις του Σαρκοζί λοιπόν, πέρα από τα μικροπολιτικά οφέλη που προσφέρουν στον ίδιο, προετοιμάζουν τη Γαλλία για έναν εσωτερικό πόλεμο και επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τα αληθινά στρατόπεδα που στήνονται μπροστά στα μάτια της.

Φυσικά οι κινήσεις του γάλλου προέδρου, αν και προκαλούν δακρύβρεχτεςαντιδράσεις σε όλη την Ευρώπη, είναι απόλυτα «σύννομες» με το πνεύμα της Ευρώπης – φρούριο που οικοδομούν τα τελευταία χρόνια όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ.Το γεγονός ότι η Γαλλία μπορεί να απελαύνει ανά πάσα στιγμή από το έδαφός της πολίτες άλλων χωρών – μελών της ΕΕ (οι περισσότεροι ρομά επαναπατρίζονται στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία) δείχνει και τα πραγματικά όρια της «αγίας» ευρωπαϊκής οικογένειας. Μιας ένωσης κρατών που επιτρέπει την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων αλλά απαγορεύει την ελεύθερη κίνηση των πολιτών. Τουλάχιστον των πολιτών ενός κατώτερου θεού.

http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/

σχετική ενημέρωση: http://islandanarchy.forumotion.net/forum.htm

Για τον κάθε Αλέξανδρο,«που στη ζωή του δεν ονειρεύτηκε να γίνει ήρωας».

Οι επικήδειοι γράφτηκαν.Τα σχόλια κόπασαν και οι εξεγερμένοι μειώθηκαν…μπορεί και όχι.Μικρή σημασία έχει άλλωστε.

Όλες τις αναλύσεις,ακόμα και οι δικές μου και όλους τους ειδικούς τους έχω βαρεθεί. Δυστυχώς όμως δεν γράφω απο επιλογή. Αλλά από χρέος στον φίλο μου, που μακάρι να μην γνώριζα ποτέ….

Η πραγματικότητα που τόσο σκληρά γράφτηκε πάνω στο κορμάκι του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου με μια “αδέσποτη” σφαίρα, είναι δυστυχώς αμετάκλητη.

Ήταν και θα παραμείνει για πάντα 15 ετών.Και έγινε ήρωας ιστοριών και αγώνων άθελα του…..

Μετά λοιπόν από τόσον καιρό, η αστική δίκη των δολοφόνων του Κορκωνέα και Σαραλίωτη που συνειδητά έστειλαν ένα παιδί στην αγκαλιά της θανής και του αφαίρεσαν το δικαίωμα να είναι για πολλά χρόνια ακόμα καβαλιέρος της ζήσης, φτάνει στο τέλος της. Γι αυτό και νιώθω πως μετά την όποια λάσπη δέχθηκε το νεκρό του κορμί είναι καιρός να ακούσουμε και την “άλλη πλευρά”.

” Με τον 15χρονο Αλέξανδρο, «που στη ζωή του δεν ονειρεύτηκε να γίνει ήρωας». Τον τραγικό έφηβο «που δεν φαντάστηκε ποτέ, όταν το ίδιο πρωινό αγόραζε μια καρδούλα-βραχιολάκι, για να το χαρίσει στην αγαπημένη του, ότι εκείνο το πρωινό ήταν το τελευταίο του και ότι αυτό το βραχιολάκι θα έθαλπε η μάνα του σαν φυλαχτό, το τελευταίο που τη συνδέει με τη μνήμη του».

Με το παιδί που «τον Ιούνιο που μας πέρασε θα γινόταν δεκαεπτά, προχθές θα γιόρταζε τη γιορτή του και σε μια βδομάδα θα ξεκινούσε τη Γ’ Λυκείου», ξεκίνησε χθες την αγόρευσή της στο Μικτό Ορκωτό Δικαστηρίο Αμφισσας, σε ένα γεμάτο ακροατήριο, παρόντων των γονιών και της αδελφής του θύματος, η εκ των συνηγόρων πολιτικής αγωγής Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Γιατί «η δίκη αυτή είναι εντός ιστορικού πλαισίου, και ιστορική ευθύνη βαρύνει όλους μας. Και το θεωρώ χρέος. Οχι για να απαντήσω στην απύθμενη χυδαιότητα των συκοφαντιών στη μνήμη του, που επί μήνες εξαπολύονταν με δηλητηριώδεις ισχυρισμούς και διατυπώσεις από τον πρώτο κατηγορούμενο, αλλά για να αποδώσω ελάχιστο φόρο τιμής και σεβασμού σε ένα νεκρό παιδί που δεν χρωστούσε τη ζωή του ούτε στον πρώτο ούτε στον δεύτερο κατηγορούμενο. Που δεν όφειλε εν ζωή εξηγήσεις γιατί συναντήθηκε με το φίλο του εκείνο το βράδυ στα Εξάρχεια για να γιορτάσουν τη γιορτή του και δεν οφείλει, μετά θάνατον, εξηγήσεις σε κανέναν. Που δεν θα απολογηθεί εκείνο που το σκότωσαν, που δεν θα ζητήσει συγγνώμη που βρέθηκε στην πορεία της βολίδας».

Οπως «χρέος του δικαστηρίου αυτού είναι να σφραγίσει με την απόφασή του την πόρτα της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Να φροντίσει ο κάθε επόμενος Αλέξανδρος να ξεπεράσει την ηλικία των 15 ετών, και να μην κόψει το νήμα της ζωής του η από δεκαετιών εκτραφείσα νοοτροπία ορισμένων αστυνομικών οργάνων. Νοοτροπία που αναδύεται τρομακτική από το μακρύ κατάλογο ονομάτων του προσκλητηρίου των νεκρών, θυμάτων αστυνομικής βίας ή σφαίρας αστυνομικού, που κατά έναν εντυπωσιακό τρόπο, σύμφωνα με τις αστυνομικές διερευνήσεις, που συχνά καλόπιστα ή αβασάνιστα υιοθετήθηκαν από δικαστήρια, ή έπεφταν εκείνα στην πορεία της βολίδας, ακόμη και αν είχαν βληθεί πισώπλατα, ή πυροβολούνταν από όπλα που εκπυρσοκροτούσαν κατά λάθος από μόνα τους, με εντυπωσιακή ευστοχία, ή είχαν προηγουμένως επιτεθεί στον αστυνομικό και του είχαν προκαλέσει τρόμο που τον ανάγκασε να πυροβολήσει, ακόμη και αν το θύμα ήταν ανήλικο και ο αστυνομικός εκπαιδευμένος».

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με μια αγόρευση-καταπέλτη, ανέδειξε:

* Τα πραγματικά περιστατικά τα οποία κατά την κρίση της δείχνουν ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο, καθώς «ο Επαμ. Κορκονέας στόχευσε και σκόπευσε για να σκοτώσει. Οταν ένας αστυνομικός, σύμφωνα με όσα προέκυψαν, ανοίγει τη θήκη του όπλου, το βγάζει, παίρνει στάση βολής χωρίς προειδοποίηση, σταθεροποιεί το σώμα του, ενεργεί διπλή στοχευμένη βολή στην ευθεία του έχοντας απέναντί του ανθρώπους, και μάλιστα παιδιά, η ενέργειά του αυτή δεν μπορεί να εξαγνίζεται ως απλή αποδοχή του ενδεχομένου της ανθρωποκτονίας. Οταν θέτει το όπλο στη θήκη, κάνει αναστροφή και αποχωρεί με σταθερό βήμα, ανενόχλητος και ανέκφραστος, δεν αποδέχεται απλώς την πραγμάτωση ενός ενδεχομένου: έχει επιτύχει το στόχο του. Και αυτό νομικά ορίζεται ως άμεσος δόλος α’ βαθμού».

* Τα στοιχεία εκείνα της προσωπικότητας του δράστη, ο οποίος «σε αντιδιαστολή με τη συντριβή ανθρώπων που ήταν αμέτοχοι στο έγκλημα, αντί να να στέκει τρεμάμενος απέναντι στον εαυτό του και την πράξη του και να αναζητεί εξιλέωση, έφτασε στο σημείο ακόμη και να εξομοιώνει τον εαυτό του με το παιδί του οποίου αφαίρεσε τη ζωή».

«Τα θύματα είμαι εγώ και ο Αλέξανδρος. Αυτός είναι νεκρός και εγώ είμαι εδώ που είμαι», σας είπε, τόνισε η συνήγορος απευθυνόμενη στο δικαστήριο.

«Ο δε συγκατηγορούμενός του Βασίλης Σαραλιώτης -συνέχισε- ήταν ακόμη κυνικότερος λέγοντας:

“Αξιολογώντας τώρα το περιστατικό, θέλω να πω ότι εγώ έπραξα σωστά, δεν έχω σχέση με τον θάνατο, έχω τη συνείδησή μου ήσυχη. Ο θάνατος του Αλέξανδρου οφείλεται σε κακή εκτίμηση του συναδέλφου”».

Η συνήγορος περιγράφοντας καρέ καρέ τη συμπεριφορά των δύο αστυνομικών που οδήγησε στα συμβάντα της βραδιάς της δολοφονίας του 15χρονου, κάνοντας χρήση μαρτυρικών καταθέσεων, εκθέσεων πραγματογνωμοσύνης και ακλόνητων ντοκουμέντων όπως το βίντεο κατοίκου της περιοχής, μίλησε για «αχαλίνωτη οργή, εκδήλωση ακραίας επίδειξης δύναμης και εξουσίας, καθώς κατέβηκαν πεζοί σε έναν πεζόδρομο όπου κάθονταν παιδιά, βράδυ Σαββάτου 9 η ώρα, κι άρχισαν με χυδαίο τρόπο μπροστά στα μάτια εμβρόντητων μαρτύρων να καθυβρίζουν την πιτσιρικαρία».

«Ο πρώτος εξ αυτών, έχοντας συμπαραστάτη εξαρχής μέχρι τέλους τον δεύτερο, πυροβόλησε 2 φορές προς τα παιδιά, με ευθεία βολή και με πρόθεση να σκοτώσει, πράγμα που πέτυχε, αφού ο Αλέξανδρος έπεσε τραυματισμένος απ’ τα πυρά του και εξέπνευσε ελάχιστες στιγμές αργότερα. Οταν πέτυχε το σκοπό του, έβαλε κανονικά το όπλο στη θήκη, έκανε μεταβολή και αποχώρησε, δεν ενημέρωσε κανέναν για την πράξη του, απέφευγε να απαντήσει στο Κέντρο που εναγώνια τον καλούσε και, έχοντας εξαρχής στο μυαλό του την ένορκη διοικητική εξέταση που θα διενεργείτο, όπως ομολόγησε στο δικαστήριο, άρχισε να μηχανεύεται από κοινού με το συγκατηγορούμενό του τρόπους, για να επιστρέψει στο σπίτι του το βράδυ, όπως υποσχέθηκε στη σύζυγό του, στην οποία είπε, σύμφωνα με την κατάθεση της ίδιας: “Θα αργήσω λίγο, φάτε εσείς”. Ενώπιόν σας ο ίδιος άνθρωπος που από τη σφαίρα του έπεσε νεκρός ο Αλέξανδρος, με αφοπλιστική κυνικότητα δήλωσε ότι δεν είχε λόγο να πιστεύει ότι δεν θα γυρίσει σπίτι του το ίδιο βράδυ!».

«Τη σκληρή πραγματικότητα ανέδειξαν οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι», τόνισε η κ. Κωνσταντοπούλου, «με τη στάση τους απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, μέσα από τον ορυμαγδό των αντιφάσεων, των αναδιπλώσεων, των απροκάλυπτων ψευδών, των κατ’ επίφαση δικαιολογιών, των προκλητικών ισχυρισμών, μέσα από τους οποίους επιχειρήθηκε να οικοδομηθεί ένα σκηνικό πολέμου, το οποίο δήθεν βίωσαν εκείνη τη νύχτα οι κατηγορούμενοι, αλλά και να σπιλωθεί με κάθε τρόπο η μνήμη του νεκρού παιδιού και όποιου τολμούσε να καταθέσει ή να υπερασπισθεί την αλήθεια».”

Προσωπικά το όποιο αποτέλεσμα δεν μπορεί να ισορροπήσει,ούτε τον χαμό ενός ανθρώπου που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα γνώριζα ποτέ, ούτε τις γεμάτες αγωνία και πόνο στιγμές των ανθρώπων του, αλλά ούτε και τις νύχτες που έμεινα ξύπνιος σκεπτόμενος τα μάτια του.

Από έναν από εμάς που συνεχίζει να μην ξεχνά…

ΔΕΝ ΞΕΧΝΏ λοιπόν , ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

Η αναδημοσίευση είναι από: http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=03%2F09%2F2010&id=199207

DrAluca….

Χαμογελάτε…

Shortlink: http://wp.me/pPn6Y-2dK

Μάρθα Φριντζήλα - Κάλαντα

« Κυρά έχεις όμορφο μικρό στο μόσχο αναθρεμμένο.
Το λούζουν, το στολίζουνε στο δάσκαλο το στέλνεις.
Το καρτεράει ο δάσκαλος με μια χρυσή βεργούλα,
το καρτεράει η δασκάλισσα με δυο κλωνάρια μόσχο.
Παιδί μου πού ειν' τα γράμματα, παιδί μου πού ειν' ο νους σου;
Τα γράμματά μου στο χαρτί κι νους μου πέρα δέρνει,
πέρα στις νιες τις όμορφες, πέρα στις μαυρομάτες
που 'χουν τα μάτια σαν ελιά, τα φρύδια σαν γαϊτάνι ».