“Την επόμενη φορά που θα θυμηθείτε την εξέγερση, μην εμπιστευτείτε τους ειδικούς της επανάστασης…σας την έχουν στημένη στη γωνία”
Ξεκινάμε το άρθρο με την φράση αυτή, που αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη από την εξέγερση του Μάη του 68, θέλοντας να τονίσουμε πως δεν είμαστε ειδικοί της επανάστασης, αποποιούμαστε τον κάθε τίτλο αυθεντίας και μόνη μας επιδίωξη είναι η εκκίνηση μιας υγιούς αλληλεπίδρασης ιδεών που θα συνθέσουν την οδό του περάσματος από την ουτοπία, στην επανάσταση στην πράξη. Το παρών κείμενο αποτελεί πλήρη αναθεώρηση του παλαιότερου ομότιτλου άρθρου, το οποίο εξέφραζε την ιδέα μιας εξέγερσης βασισμένης στη μη βία. Οι δολοφονικές επιθέσεις των ΜΑΤ σε διαδηλωτές, ο σφαγιασμός των εξεγερμένων στις Αραβικές χώρες και ο εγκληματικός τραμπουκισμός φασιστικών συμμοριών εναντίον μεταναστών μας οδήγησαν στην αναθεώρηση αυτής της στάσης. Άλλωστε, στις ιδέες της αυτονομίας και της αναρχίας δεν χωρά κανένας δογματισμός, καμία φανατική προσήλωση σε συγκεκριμένες θέσεις.
Αυτοοργάνωση
Βασική αρχής και αναγκαία συνθήκη στην οργάνωση μιας εξέγερσης αποτελεί κατ’αρχάς η αυτοοργάνωση, η οργάνωση δηλαδή των ατόμων σε μικρή κλίμακα, η οποία προηγείται της έκρηξης μιας επανάστασης σε ευρεία κλίμακα. Η αυτοοργάνωση ξεκινά από το άτομο και απαιτεί από αυτό όλα τα αναγκαία πνευματικά εφόδια, δηλαδή τη συνείδηση του τι θέλει και γιατί το θέλει, την βασική ιδεολογική του κατάρτιση, δηλαδή το τι πιστεύει και γιατί το πιστεύει, καθώς και την επαναστατική ψυχή, που συνεπάγεται αλτρουισμό, υπευθυνότητα και τόλμη. Είναι δυνατόν η πλειοψηφία ενός πληθυσμού, όπως αυτού που ζει στον ελλαδικό χώρο, να ικανοποιεί αυτά τα κριτήρια; Δύσκολα…Σ’ αυτό συνεισφέρει η οργάνωση σε επαναστατικές ομάδες- συλλογικότητες. Η επιστήμη της ψυχολογίας μας έχει διδάξει πως όταν κάποιες αρετές γίνουν στοιχεία μιας ομάδας, και την ομάδα αυτή χαρακτηρίζει η ομοψυχία και η συντροφικότητα, τότε οι αρετές αυτές θα εμπνεύσουν και το κάθε ένα από τα ξεχωριστά άτομα της ομάδας. Οι ομάδες αυτές μπορούν να υπάρξουν είτε σε χώρους εργασίας (αναγέννηση των σημερινών σωματείων), είτε σε κατειλημμένους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, είτε σε οποιονδήποτε χώρο μπορεί να υπάρξει ελεύθερη διακίνηση ιδεών, ακόμη δηλαδή και μέσα σε μία παρέα. Οι ομάδες αυτές θα πρέπει, για εμάς, να λειτουργούν με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, εγκαταλείποντας τον θεσμό της αντιπροσώπευσης και εισάγοντας την κυριαρχία των ιδεών και όχι των εκφραστών τους.
Απήχηση των επαναστατικών ιδεών
Μια δεύτερη αναγκαία συνθήκη για την διάδοση του επαναστατικού πνεύματος είναι η απήχηση των ιδεών της σε ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού. Θεωρούμε δεδομένο πως δεν είναι δυνατή η ιδεολογική ταύτιση μιας ολόκληρης κοινωνίας 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, είναι όμως εφικτή η σύγκλιση του μεγαλύτερου μέρους της προς έναν κοινό σκοπό. Ποιά είναι λοιπόν τα εργαλεία που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ώστε να ικανοποιήσουμε τη δεύτερη συνθήκη; Πρώτο και βασικότερο, πιστεύουμε πως είναι το άνοιγμα προς την κοινωνία. Είναι η κατανόηση των προβλημάτων της απ’ όπου κι αν προέρχονται. Και θέτουμε το παράδειγμα της εγκληματικότητας που αποδίδεται σε μετανάστες, το οποίο έχουν καπηλευτεί ακροδεξιές συμμορίες, εμφανιζόμενες ως προστάτες του ελληνικού λαού, ως μέσο “κάθαρσης” των γκετοποιημένων περιοχών. Φυσικά, λοιπόν, και αναγνωρίζουμε το πρόβλημα της εγκληματικότητας, ακόμη κι αν έχουμε διαφορετική άποψη περί της αξίας της ιδιοκτησίας. Αναγνωρίζουμε επίσης πως οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών, η ανυπαρξία πολιτικής ένταξης των ανθρώπων αυτών στην κλειστή κοινωνία του ελλαδικού χώρου, οδηγούν κάποιους από αυτούς στο έγκλημα. Οφείλουμε, όμως, να κάνουμε συνείδηση των γύρω μας, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, πως η απάντηση στην εγκληματικότητα δεν είναι τα πογκρόμ, δεν είναι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, αλλά το άνοιγμα της κοινωνίας σε αυτούς, η νομιμοποίηση τους σήμερα (αν μιλάμε για τις παρούσες συνθήκες) και η αυριανή δυνατότητα διαμόρφωσης συνθηκών τέτοιων, που θα καθιστούν την μετανάστευση ζήτημα επιλογής και όχι ανάγκης. Έχουμε χρέος λοιπόν, αντί να αναλώνουμε χρόνο και ενέργεια στο κυνήγι φασιστών, ν’ αναλάβουμε δράσεις και να προτείνουμε λύσεις που θα εξαφανίσουν τις γενεσιουργικές αιτίες του φασισμού, αφήνοντας έτσι τη λερναία ύδρα…χωρίς κεφάλια.
Το δεύτερο εργαλείο διάδοσης μιας επαναστατικής διαδικασίας είναι η διαχείριση των πληροφοριών, η διακίνηση τους, η ενημέρωση. Καθώς δεν υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στα δημόσια ΜΜΕ και ούτε, φυσικά, στα ιδιωτικά, το βασικό μέσο μας είναι το διαδίκτυο. Σήμερα, υπάρχει ένας αριθμός blog και ιστοσελίδων που προωθούν την αντιπληροφόρηση και τη διάδοση των επαναστατικών ιδεών. Επίσης, υπάρχει το athens.indymedia.org, το οποίο διευκολύνει την άμεση κινηματική πληροφόρηση και ανταλλαγή απόψεων. Είναι αυτά αρκετά; Είναι “φιλικά” προς τον, προς το παρών, μη πολιτικοποιημένο χρήστη του διαδικτύου; Αποτελούν μια διαδικτυακή συλλογικότητα; Η απάντηση μας είναι αρνητική. Προτείνουμε λοιπόν την δημιουργία ενός κοινού forum, στο οποίο θα παραπέμπουν και θα συμμετέχουν όλα τα διαδικτυακά μέσα, τα οποία κινούνται προς μια επαναστατική αλλά και προοδευτική κατεύθυνση (χωρίς ιδεολογικούς αποκλεισμούς, εκτός της ψευδοιδεολογίας του φασισμού). Το forum αυτό έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει στην ουσία το ξεκίνημα ενός πολύ δυνατού κινήματος με άμεση πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίας, με δυνατότητα έκφρασης όλων, και να καθιστά πιο εύκολη την προσέλκυση αλληλέγγυων ομάδων από όλα τα σημεία του πλανήτη. Το κάθε ιστολόγιο έτσι, που ήδη αποτελεί αποτέλεσμα συνεργασίας διαφορετικών ανθρώπων, θα ενωθεί με όλα τα υπόλοιπα σε ένα ανοιχτό πλαίσιο επαναστατικής ζύμωσης. Όσοι blogger ενδιαφέρονται για το εγχείρημα αυτό μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας εδώ.
Ο σπινθήρας της οργής
Τρίτη συνθήκη αποτελεί ένα ερώτημα, που όσο απλό κι αν ακούγεται, σε τόσο προβληματισμό μπορεί αν οδηγήσει. Είναι αναγκαία η ύπαρξη μιας τραγικής αφορμής, ή όχι; Λειτουργεί η κοινωνία σαν μπαρούτι που χρειάζεται ένα σπίρτο ή αποτελεί μια αυτοπυροδοτούμενη βόμβα; Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω, θα δούμε πως από την βαρβαρότητα της αστυνομίας εναντίον μιας ομάδας φοιτητών το Μάη του 68, έως την δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου το 2008, δυστυχώς, πάντα χρειάζεται ένας σπινθήρας που θα προκαλέσει την ανάφλεξη της κοινωνίας. Εδώ , λοιπόν, περνάμε στο σημείο G μιας επαναστατικής διαδικασίας. Η έκρηξη της κοινωνίας, το ξέσπασμα της οργής, η μαζική παρουσία στους δρόμους εμπεριέχει στη φύση της το ανεξέλεγκτο, που είναι ταυτόχρονα χάρη και κατάρα. Χάρη διότι δεν υπόκειται σε άνωθεν περιορισμούς σε δογματικές αντιλήψεις, σε σταλινικού τύπου καθοδηγήσεις. Κατάρα διότι επικρατεί πολλές φορές η ασυνεννοησία, η εύκολη διάσπαση σε αλληλοσυγκρουόμενες ομάδες, η εσωτερική αιμορραγία του επαναστατικού κινήματος. Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει αυτό; Την αποδυνάμωση της επανάστασης από την άρχουσα τάξη με έντεχνο λαϊκισμό, την εκμετάλλευση της λαϊκής οργής από κατευθυνόμενες ηγετικές φυσιογνωμίες, τον “εμφύλιο”. Πώς μπορούμε να αποτρέψουμε όλα αυτά τα δεινά; Ξαναγυρίζοντας στις δύο πρώτες συνθήκες, την οικοδόμηση δηλαδή μιας επαναστατικής διαδικασίας που θα έχει αρχή την συνεννόηση, την ευρεία αποδοχή και εργαλεία διαχείρισης και διακίνησης των πληροφοριών. Οι λειτουργίες του κινήματος πρέπει να αποκλείουν εξαρχής κάθε θεσμό που αποδίδει περισσότερη εξουσία σε κάποιους απ’ ότι σε όλους τους άλλους και να απομονώσουν τα κατεστημένα συνδικάτα των κάθε λογής εργατοπατέρων.
O παράγοντας άνθρωπος
Φθάνουμε εδώ στον παράγοντα που αποτελεί την αρχή και το τέλος μιας εξέγερσης, τον παράγοντα άνθρωπο. Με γνώση του κινδύνου να αποστασιοποιηθούμε από όλες τις ιδεολογίες που βασίστηκαν στην καλοπροαίρετη φύση του ανθρώπου, υποστηρίζουμε πως δεν πιστεύουμε σε αυτή. Οι συνθήκες του κοινωνικού ανταγωνισμού, η λειτουργία του πολιτικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος, το εκπαιδευτικό σύστημα αναπαραγωγής των υφιστάμενων εξουσιών και κοινωνικών τάξεων, η κοινωνική αδικία, και πολλά άλλα, αποτελούν εν μέρει καλόσχημες δικαιολογίες. Αναγνωρίζουμε στον κάθε έναν από τους ανθρώπους αυτού του πλανήτη την ατομική του ευθύνη για το πώς αντιδρά στο περιβάλλον του, καθώς ο άνθρωπος δεν αποτελεί έναν παθητικό δέκτη ερεθισμάτων αλλά ένα ενεργό ον. Ας βάλουμε ένα τέλος στην κουλτούρα της επίρριψης ευθυνών σε τρίτους, ευθυνόμαστε όλοι μας για όλα, σε διαφορετικό φυσικά βαθμό. Χωρίς να είμαστε απόλυτοι σε αυτό, θεωρούμε πως η κοινωνική αναγνώριση είναι βασική ανάγκη του ανθρώπου . Και πώς επιτυγχάνεται η αναγνώριση στη σημερινή κοινωνία; Με εξουσία…Τι μπορεί να μας δώσει εξουσία; Το χρήμα και η υψηλή θέση σε ιεραρχίες. Πώς λοιπόν μπορούμε να κατευθύνουμε τη δίψα για αναγνώριση σε ένα θετικό πρόσημο; Αλλάζοντας τα κριτήρια της αναγνώρισης, από τα υλικά στα ηθικά. Ξεκινώντας μια ηθική επανάσταση που αποτελεί στην πράξη την αφετηρία της κοινωνικής επανάστασης.
Η επανάσταση στο δρόμο
Όσον αφορά την επαναστατική δράση στο δρόμο, που αποτέλεσε κυρίως θέμα του προηγούμενου ομότιτλου άρθρου μας, αισθανόμαστε την υποχρέωση να αλλάξουμε κατεύθυνση όσον αφορά τη χρήση ή μη της βίας. Απέναντι στα αιματοβαμμένα κλομπ των μονάδων καταστολής, απέναντι στον ψεκασμό των σωθικών μας με καρκινογόνα χημικά, απέναντι σε μαχαιροβγάλτες φασίστες δεν προτάσσουμε λουλούδια, αλλά εγκαταλείπουμε κάθε στάση άμυνας μια για πάντα. Σεβόμενοι απόλυτα την αξία της ζωής του κάθε συνανθρώπου μας, ανεξαρτήτως πολιτικής στάσης ή συμπεριφοράς, ας περάσουμε στην πλευρά του επιτιθέμενου, ας μεταφέρουμε το φόβο σε αυτόν που έχει κάτι να χάσει, είτε αυτό λέγεται ένας μισθός μιζέριας, είτε λέγεται άρρωστη εθνικοφροσύνη. Ο πόλεμος κερδίζεται πρώτα στις συνειδήσεις κι έπειτα στα οδοφράγματα. Αν κερδίσουμε τον πρώτο, ίσως ο δεύτερος να μην είναι απαραίτητος, ίσως όμως και να είναι…Ας έχουμε λοιπόν πάντα στο μυαλό μας, κρατώντας είτε το στυλό, είτε το κοντάρι, πως η αναρχία είναι αγώνας για τη ζωή και όχι για το θάνατο. Η τυφλή βία της εξουσίας, βία που φανερώνει απελπισία θα λέγαμε, απαντάται οργανωμένα και στοχευμένα.
Κλείνοντας το άρθρο αυτό και υποσχόμενοι εμβάθυνση σε κάθε σκέλος του στο άμεσο μέλλον, με άλλες δημοσιεύσεις, καλούμε όλους τους αναγνώστες να συμμετέχουν στη διάδοση του επαναστατικού πνεύματος, με όποιο μέσο έχουν διαθέσιμο.
http://wp.me/pyR3u-6lx
Δευτέρα 16 Μαΐου 2011
Μανιφέστο απο την Ισπανία
After an an internet call out for demonstrations across Spain on 15 May, claiming inspiration from the Arab Spring and protests in Portugal and elsewhere, thousands of protestors marched in all cities of Spain. We repost the manifesto of the demonstrators.
We are ordinary people. We are like you: people, who get up every morning to study, work or find a job, people who have family and friends. People, who work hard every day to provide a better future for those around us.
Some of us consider ourselves progressive, others conservative. Some of us are believers, some not. Some of us have clearly defined ideologies, others are apolitical, but we are all concerned and angry about the political, economic, and social outlook which we see around us: corruption among politicians, businessmen, bankers, leaving us helpless, without a voice.
This situation has become normal, a daily suffering, without hope. But if we join forces, we can change it. It’s time to change things, time to build a better society together. Therefore, we strongly argue that:
◦ The priorities of any advanced society must be equality, progress, solidarity, freedom of culture, sustainability and development, welfare and people’s happiness.
◦ These are inalienable truths that we should abide by in our society: the right to housing, employment, culture, health, education, political participation, free personal development, and consumer rights for a healthy and happy life.
◦ The current status of our government and economic system does not take care of these rights, and in many ways is an obstacle to human progress.
◦ Democracy belongs to the people (demos = people, krátos = government) which means that government is made of every one of us. However, in Spain most of the political class does not even listen to us. Politicians should be bringing our voice to the institutions, facilitating the political participation of citizens through direct channels that provide the greatest benefit to the wider society, not to get rich and prosper at our expense, attending only to the dictatorship of major economic powers and holding them in power through a bipartidism headed by the immovable acronym PP & PSOE.
◦ Lust for power and its accumulation in only a few; create inequality, tension and injustice, which leads to violence, which we reject. The obsolete and unnatural economic model fuels the social machinery in a growing spiral that consumes itself by enriching a few and sends into poverty the rest. Until the collapse.
◦ The will and purpose of the current system is the accumulation of money, not regarding efficiency and the welfare of society. Wasting resources, destroying the planet, creating unemployment and unhappy consumers.
◦ Citizens are the gears of a machine designed to enrich a minority which does not regard our needs. We are anonymous, but without us none of this would exist, because we move the world.
◦ If as a society we learn to not trust our future to an abstract economy, which never returns benefits for the most, we can eliminate the abuse that we are all suffering.
◦ We need an ethical revolution. Instead of placing money above human beings, we shall put it back to our service. We are people, not products. I am not a product of what I buy, why I buy and who I buy from.
For all of the above, I am outraged.I think I can change it.I think I can help.I know that together we can.I think I can help.
I know that together we can.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1291699
We are ordinary people. We are like you: people, who get up every morning to study, work or find a job, people who have family and friends. People, who work hard every day to provide a better future for those around us.
Some of us consider ourselves progressive, others conservative. Some of us are believers, some not. Some of us have clearly defined ideologies, others are apolitical, but we are all concerned and angry about the political, economic, and social outlook which we see around us: corruption among politicians, businessmen, bankers, leaving us helpless, without a voice.
This situation has become normal, a daily suffering, without hope. But if we join forces, we can change it. It’s time to change things, time to build a better society together. Therefore, we strongly argue that:
◦ The priorities of any advanced society must be equality, progress, solidarity, freedom of culture, sustainability and development, welfare and people’s happiness.
◦ These are inalienable truths that we should abide by in our society: the right to housing, employment, culture, health, education, political participation, free personal development, and consumer rights for a healthy and happy life.
◦ The current status of our government and economic system does not take care of these rights, and in many ways is an obstacle to human progress.
◦ Democracy belongs to the people (demos = people, krátos = government) which means that government is made of every one of us. However, in Spain most of the political class does not even listen to us. Politicians should be bringing our voice to the institutions, facilitating the political participation of citizens through direct channels that provide the greatest benefit to the wider society, not to get rich and prosper at our expense, attending only to the dictatorship of major economic powers and holding them in power through a bipartidism headed by the immovable acronym PP & PSOE.
◦ Lust for power and its accumulation in only a few; create inequality, tension and injustice, which leads to violence, which we reject. The obsolete and unnatural economic model fuels the social machinery in a growing spiral that consumes itself by enriching a few and sends into poverty the rest. Until the collapse.
◦ The will and purpose of the current system is the accumulation of money, not regarding efficiency and the welfare of society. Wasting resources, destroying the planet, creating unemployment and unhappy consumers.
◦ Citizens are the gears of a machine designed to enrich a minority which does not regard our needs. We are anonymous, but without us none of this would exist, because we move the world.
◦ If as a society we learn to not trust our future to an abstract economy, which never returns benefits for the most, we can eliminate the abuse that we are all suffering.
◦ We need an ethical revolution. Instead of placing money above human beings, we shall put it back to our service. We are people, not products. I am not a product of what I buy, why I buy and who I buy from.
For all of the above, I am outraged.I think I can change it.I think I can help.I know that together we can.I think I can help.
I know that together we can.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1291699
Σάββατο 14 Μαΐου 2011
Περί κατοχής, επικοισμού, λαθρομετανάστευσης και οδοφραγμάτων..
Όυλλοι τζείνοι που διαμαρτύρουνται τζιαι διαδηλώνουν εναντίον της κατοχής.. όυλλοι εσείς οι Έλληνες της Κύπρου που διαμαρτύρεστε τζιαι διαδηλώνετε εναντίον της κατοχής, το πρόβλημα σας ένεν η κατοχή της Κύπρου αλλά η κατοχή της βόρειας Κύπρου που τον τουρκικό στρατό (δηλαδή τους άλλους). Θέλω να πω ότι έν έσχιετε κανένα πρόβλημα να κατέχει όυλλη τη Κύπρο ένας ελληνορθόδοξος στρατός με γαλανόλευκη σημαία τζιαι με τες ευτζιές της Αγίας Βαρβάρας. Εν έσχιετε κανένα πρόβλημα ακόμα τζιαι να σκοτώσετε ανθρώπους που εγεννηθήκαν σε τούντον τόπο προκειμένου να τα πιάτε πίσω. Εν έσχιετε κανένα πρόβλημα ακόμα τζιαι να γίνετε σύμμαχοι του μεγαλύτερου κατοχικού συνεταιρισμού προκειμένου να τα πιάτε πίσω. Είσαστε εσείς που είσαστε ενάντια στην κατοχή! Είσαστε εσείς που το ’63 αντιστεκόμενοι τζιαι τότε ελληνικά εσκοτώνατε Τουρκοκύπριους (τζιαι Ε.Κ. αριστερούς) επειδή επιστεύκατε πως έπρεπε να έχουν λιόττερα δικαιώματα που τζίνα που ο ελληνορθόδοξος ηγέτης σας είσχε συμφωνήσει.. τζιαι δέκα χρόνια μετά ακόμα τζιαι τζίνον τον παπά επίατε να σκοτώσετε για να πιάτε την εξουσία. Είσαστε εσείς που είσαστε ενάντια στην κατοχή! Ξέρω σας καλά! Τζι΄ αν είσαστε τα παιθκιά τους, ξέρω σας καλύττερα. Θυμούμαι σας κάθε 15 του Νιόβρη να κάμνετε σούζες με τη σημαία στον ώμο κοντά στο Λήδρα Πάλας, για να καταλήξετε σε κανένα καπαρέ να ξεπαρθενεύκεστε με καμιά Μολδαβή μετανάστρια που ο Κύπριος μάστρος της κατείχε με το ζόρι. Είσαστε εσείς που είσαστε ενάντια στην κατοχή! Θυμούμαι σας τζιαι στο γήπεδο να φωνάζετε συνθήματα για τες μάνες των απέναντι τζιαι να ζητωκραυγάζετε με την ελληνική σημαία δίπλα που σβάστιγγες τζιαι στόχους. Είσαστε εσείς που θέλετε να πατάτε γη ελληνική έτσι που η γη να εν η γη η δική σας. Προφανώς παίζετε το ρόλο σας στα σχέδια του βασιλιά που μας θέλει χωρισμένους για να μπορεί να μετρά η γνώμη του σ΄αδικημένους.
Το πρόβλημα σας λοιπόν εν ότι ένα κομμάτι του νησιού κατέχετε που άλλους τζιαι όϊ που το δικό μας νόμιμο κράτος. Είμαστε τζιαι εμείς ενάντια στην κατοχή! τζιαι όπως οι 30000 συμπατριώτες μας που φκαίνουν στους δρόμους τζιαι διαδηλώνουν εναντίον του Αττίλα, έτσι τζιαι εμείς διαδηλώνουμε ενάντια σε κάθε Αττίλα. Είμαστε τζιαι εμείς ενάντια στην κατοχή! Είμαστε ενάντια στην κατοχή της CYTA που την Vodafone, είμαστε ενάντια στην κατοχή του διεθνούς αερολιμένα που τον Σιακόλα, είμαστε ενάντια στην κατοχή των γειτονιών μας τζιαι της υπαίθρου μας που τους developers τζιαι την εκκλησιά, είμαστε ενάντια στην κατοχή του ελεύθερου μας χρόνου που τα αφεντικά, είμαστε ενάντια στην κατοχή των ζωτικών μας δικαιωμάτων που τα συντάγματα του ευρωπαίου τζιαι ντόπιου βασιλιά. Τζιαι νε ρε είμαστε τζιαι εμείς ενάντια στην κατοχή της βόρειας Κύπρου που τον τουρκικό στρατό! Όσο είμαστε ενάντια στην κατοχή της Κύπρου που τον βρεττανικό στρατό τζιαι τον ελληνικό! Όσο είμαστε ενάντια στην κατοχή της Παλαιστίνης που τον εβραϊκό στρατό, όσο είμαστε ενάντια στην κατοχή της Λιβύης που τον Γκανταφικό τζιαι τον νατοϊκό στρατό.
Έποικοι εν οι Τούρκοι που ήρταν στην Κύπρο μετά το ΄74. Έποικοι εν τζιαι οι Κυπραίοι που επήαν σε Αμερική, Αυστραλία τζιαι Ευρώπη μετα το ’74. Έποικοι εν ούλλοι οι μετανάστες που εμεταναστεύσαν τζιαι εριζώσαν σε άλλο τόπο. Έποικοι για τους ιθαγενείς ούλλου του κόσμου εν ούλλοι οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικάνοι τζιαι οι Αυστραλοί που αποικήσαν τζιαι εκατακτήσαν τον τόπο τους ιδρύοντας κράτη σε ούλλο τον πλανήτη. Έποικοι εν τα McDonalds, τα Carrefour, η Shell τζιαι η BP. Έποικοι εν τζιαι οι πλούσιοι Εγγλέζοι τζιαι Ρώσοι που αγοράζουν παραθαλάσσιες βίλλες που τους ντόπιους developers. Μετανάστες εν ο απλοί άνθρωποι που αναγκάζοντε ή επιλέγουν να φύουν που τον τόπο τους αφου του τον ερημάξαν οι εκάστωτε εγχώριες τζιαι ξένες κυβερνήσεις με τα στρατιωτικά τζιαι τα πολιτικοοικονομικά τους σχέδια. Που τούτα τα γεωστρατηγικά τζιαι πολιτικοοικονομικά σχέδια χαράζουντε τα σύνορα τζιαι οι υπηκοότητες που ορίζουν κατά πόσο ο άνθρωπος μετανάστης εν νόμιμος ή λαθραίος.
Η πράσινη γραμμή ένεν τίποτε άλλο παρά μια γραμμή σε ένα που τούτα τα γεωστρατηγικά σχέδια κάποιων κυρίων, που ήρτε να γίνει πράξη με ένα πραξικόπημα τζιαι μιαν εισβολή, χωρίζοντας ένα τόπο μια πατρίδα τζιαι ένα λαό. Προκαλώντας θάνατο, προσφυγιά τζιαι άγνοια. Τζιαι σκεφτείτε ότι τούτοι οι πολέμοι, τα σύνορα τζιαι οι υπηκοότητες εν θα μπορούσαν καν να υπάρχουν χωρίς την αφηρημένη έννοια του έθνους. Επειδή ο μόνος σκοπός που εξυπηρετούν τα σύνορα τζιαι τα οδοφράγματα εν να διασφαλίσουν την εδαφική επικράτεια του έθνους-κράτους.
Ο άνθρωπος στον οποίο που την προσχολική του ηλικία έχει εμφυτευτεί τζιαι ριζωθεί ο σπόρος του εθνικισμού καθώς και έχει αλληλενδεθεί η ύπαρξη του με την εθνική ταυτότητα, την εθνική περηφάνια τζιαι τη θρησκευτική πίστη, εύκολα πείθεται τζιαι νιώθει την ανάγκη να διασφαλίσει την εδαφική επικράτεια του συνόλου στο οποίο ανήκει τζιαι με το οποίο ξεχωρίζει τζιαι χωρίζεται. Έτσι παντρεύονται η λαϊκή βούληση με τα σχέδια των κυβερνόντων στο όνομα της διασφάλισης του έθνους-κράτους. Στο βωμό της ύπαρξης αυτής της ιδεατής οντότητας καθώς τζιαι στη διατήρηση του ευρύτερου ‘δημοκρατικού’ τζιαι ‘ελεύθερα’ οικονομικού συστήματος οι άνθρωποι στρατολογούνται, φορολογούνται, ελέγχονται τζιαι εξουσιάζονται δια βίου εντός τζιαι εντός συνόρων. (Η δημοκρατία την οποία επικαλούνται δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά το δικαίωμα επιλογής της ολιγαρχίας που θα προωθεί τις αποφάσεις μιας άλλης παγκόσμιας κυβερνούσας ελίτ, η οποία προσδιορίζεται ως η κορυφή της παγκόσμιας πυραμίδας τζιαι αποσκοπεί στον πλήρη έλεγχο των εθνών τζιαι των λαών. Συνεπώς η συγχρονή δημοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ολοκληρωτική συγκαλυμένη ολιγαρχία βασισμένη στην κομματοκρατία.)
Σ΄ αυτή την εποχή που ο πλανήτης έσχιει κατακερματιστεί εξ ολοκλήρου σε κράτη, στρατούς τζιαι σύνορα όλο τζιαι περισσότεροι άνθρωποι βρέθουντε στην ανάγκη να αναζητήσουν μια θέση κάτω απ΄ τον ουρανό.
Όσο για την εντύπωση ότι μέσω των οδοφραγμάτων διακινούνται ναρκωτικά που σκοτώνουν τα παιδιά μας, προσωπικά ένξερω τζιαι εν άκουσα ποττέ να επιάσαν κανένα στα οδοφράγματα, αλλά ξέρω σίουρα ότι υπάρχει η κυπριακή αστυνομία που κάμνει τούτη τη δουλειά για τα παιδιά μας (τζιαι μάλιστα με τες ντουζίνες). Να αναφέρω δαμέ (για να μεν παρεξηγηθώ) ότι τούτην την δουλειά εν καλοπροαίρετα που την κάμνει η αστυνομία μας.. φέρνει τα για να συλλάβει τζίνον που εννά του τα πουλήσει!!!
Κείμενο από σύντροφο.
Το πρόβλημα σας λοιπόν εν ότι ένα κομμάτι του νησιού κατέχετε που άλλους τζιαι όϊ που το δικό μας νόμιμο κράτος. Είμαστε τζιαι εμείς ενάντια στην κατοχή! τζιαι όπως οι 30000 συμπατριώτες μας που φκαίνουν στους δρόμους τζιαι διαδηλώνουν εναντίον του Αττίλα, έτσι τζιαι εμείς διαδηλώνουμε ενάντια σε κάθε Αττίλα. Είμαστε τζιαι εμείς ενάντια στην κατοχή! Είμαστε ενάντια στην κατοχή της CYTA που την Vodafone, είμαστε ενάντια στην κατοχή του διεθνούς αερολιμένα που τον Σιακόλα, είμαστε ενάντια στην κατοχή των γειτονιών μας τζιαι της υπαίθρου μας που τους developers τζιαι την εκκλησιά, είμαστε ενάντια στην κατοχή του ελεύθερου μας χρόνου που τα αφεντικά, είμαστε ενάντια στην κατοχή των ζωτικών μας δικαιωμάτων που τα συντάγματα του ευρωπαίου τζιαι ντόπιου βασιλιά. Τζιαι νε ρε είμαστε τζιαι εμείς ενάντια στην κατοχή της βόρειας Κύπρου που τον τουρκικό στρατό! Όσο είμαστε ενάντια στην κατοχή της Κύπρου που τον βρεττανικό στρατό τζιαι τον ελληνικό! Όσο είμαστε ενάντια στην κατοχή της Παλαιστίνης που τον εβραϊκό στρατό, όσο είμαστε ενάντια στην κατοχή της Λιβύης που τον Γκανταφικό τζιαι τον νατοϊκό στρατό.
Έποικοι εν οι Τούρκοι που ήρταν στην Κύπρο μετά το ΄74. Έποικοι εν τζιαι οι Κυπραίοι που επήαν σε Αμερική, Αυστραλία τζιαι Ευρώπη μετα το ’74. Έποικοι εν ούλλοι οι μετανάστες που εμεταναστεύσαν τζιαι εριζώσαν σε άλλο τόπο. Έποικοι για τους ιθαγενείς ούλλου του κόσμου εν ούλλοι οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικάνοι τζιαι οι Αυστραλοί που αποικήσαν τζιαι εκατακτήσαν τον τόπο τους ιδρύοντας κράτη σε ούλλο τον πλανήτη. Έποικοι εν τα McDonalds, τα Carrefour, η Shell τζιαι η BP. Έποικοι εν τζιαι οι πλούσιοι Εγγλέζοι τζιαι Ρώσοι που αγοράζουν παραθαλάσσιες βίλλες που τους ντόπιους developers. Μετανάστες εν ο απλοί άνθρωποι που αναγκάζοντε ή επιλέγουν να φύουν που τον τόπο τους αφου του τον ερημάξαν οι εκάστωτε εγχώριες τζιαι ξένες κυβερνήσεις με τα στρατιωτικά τζιαι τα πολιτικοοικονομικά τους σχέδια. Που τούτα τα γεωστρατηγικά τζιαι πολιτικοοικονομικά σχέδια χαράζουντε τα σύνορα τζιαι οι υπηκοότητες που ορίζουν κατά πόσο ο άνθρωπος μετανάστης εν νόμιμος ή λαθραίος.
Η πράσινη γραμμή ένεν τίποτε άλλο παρά μια γραμμή σε ένα που τούτα τα γεωστρατηγικά σχέδια κάποιων κυρίων, που ήρτε να γίνει πράξη με ένα πραξικόπημα τζιαι μιαν εισβολή, χωρίζοντας ένα τόπο μια πατρίδα τζιαι ένα λαό. Προκαλώντας θάνατο, προσφυγιά τζιαι άγνοια. Τζιαι σκεφτείτε ότι τούτοι οι πολέμοι, τα σύνορα τζιαι οι υπηκοότητες εν θα μπορούσαν καν να υπάρχουν χωρίς την αφηρημένη έννοια του έθνους. Επειδή ο μόνος σκοπός που εξυπηρετούν τα σύνορα τζιαι τα οδοφράγματα εν να διασφαλίσουν την εδαφική επικράτεια του έθνους-κράτους.
Ο άνθρωπος στον οποίο που την προσχολική του ηλικία έχει εμφυτευτεί τζιαι ριζωθεί ο σπόρος του εθνικισμού καθώς και έχει αλληλενδεθεί η ύπαρξη του με την εθνική ταυτότητα, την εθνική περηφάνια τζιαι τη θρησκευτική πίστη, εύκολα πείθεται τζιαι νιώθει την ανάγκη να διασφαλίσει την εδαφική επικράτεια του συνόλου στο οποίο ανήκει τζιαι με το οποίο ξεχωρίζει τζιαι χωρίζεται. Έτσι παντρεύονται η λαϊκή βούληση με τα σχέδια των κυβερνόντων στο όνομα της διασφάλισης του έθνους-κράτους. Στο βωμό της ύπαρξης αυτής της ιδεατής οντότητας καθώς τζιαι στη διατήρηση του ευρύτερου ‘δημοκρατικού’ τζιαι ‘ελεύθερα’ οικονομικού συστήματος οι άνθρωποι στρατολογούνται, φορολογούνται, ελέγχονται τζιαι εξουσιάζονται δια βίου εντός τζιαι εντός συνόρων. (Η δημοκρατία την οποία επικαλούνται δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά το δικαίωμα επιλογής της ολιγαρχίας που θα προωθεί τις αποφάσεις μιας άλλης παγκόσμιας κυβερνούσας ελίτ, η οποία προσδιορίζεται ως η κορυφή της παγκόσμιας πυραμίδας τζιαι αποσκοπεί στον πλήρη έλεγχο των εθνών τζιαι των λαών. Συνεπώς η συγχρονή δημοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ολοκληρωτική συγκαλυμένη ολιγαρχία βασισμένη στην κομματοκρατία.)
Σ΄ αυτή την εποχή που ο πλανήτης έσχιει κατακερματιστεί εξ ολοκλήρου σε κράτη, στρατούς τζιαι σύνορα όλο τζιαι περισσότεροι άνθρωποι βρέθουντε στην ανάγκη να αναζητήσουν μια θέση κάτω απ΄ τον ουρανό.
Όσο για την εντύπωση ότι μέσω των οδοφραγμάτων διακινούνται ναρκωτικά που σκοτώνουν τα παιδιά μας, προσωπικά ένξερω τζιαι εν άκουσα ποττέ να επιάσαν κανένα στα οδοφράγματα, αλλά ξέρω σίουρα ότι υπάρχει η κυπριακή αστυνομία που κάμνει τούτη τη δουλειά για τα παιδιά μας (τζιαι μάλιστα με τες ντουζίνες). Να αναφέρω δαμέ (για να μεν παρεξηγηθώ) ότι τούτην την δουλειά εν καλοπροαίρετα που την κάμνει η αστυνομία μας.. φέρνει τα για να συλλάβει τζίνον που εννά του τα πουλήσει!!!
Κείμενο από σύντροφο.
Σάββατο 7 Μαΐου 2011
Πολυ-πολιτισμική εκδήλωση ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις και διαχωριστικές γραμμές
Μουσική
Προβολές
Θέατρο δρόμου
Έκθεση φωτογραφίας
Ζογκλερικά
Kids' corner
Φαγητό
Ποτό
---------------------------------------------------------------
Multicultural event against any kind of discrimination and dividing lines
Music
Projections
Street Theatre
Photo excibition
Juggling
Kids Corner
Food
Drinks
Μουσική
Προβολές
Θέατρο δρόμου
Έκθεση φωτογραφίας
Ζογκλερικά
Kids' corner
Φαγητό
Ποτό
---------------------------------------------------------------
Multicultural event against any kind of discrimination and dividing lines
Music
Projections
Street Theatre
Photo excibition
Juggling
Kids Corner
Food
Drinks
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)