Τον τελευταιο καιρό όλα στο μυαλό μου έχουν γίνει ένας πηχτός χυλός. Αλλά σε μικρές στιγμής διαύγειας, βλέπω λίγο πιο καθαρά όσα δε μπορούν να αντιληφθούν αρχικά οι αισθήσεις μου. Θαρρώ πως λέγεται δεύτερη ανάγνωση. Χαίρομαι τότε, που έστω κι αργά έχω φτάσει πιο κοντά στην αλήθεια που ψάχνω. Όχι κάποια συμπαντική αλήθεια που καθορίζει τις ζωές όλων, την αλήθεια τη δικιά μου.
Και τι σημασία έχει αυτό στην κατανόηση του κόσμου; Δεν ξέρω αν έχει σημασία καν. Σημασία έχει να ξέρεις πού βρίσκεσαι, να ξέρεις στο δικό σου σύστημα συντεταγμένων αν είσαι ακόμα στην αρχή ή αν έχεις προχωρήσει έστω κι ένα βήμα. Αν οι δυνάμεις σου είναι περισσότερες ή αν είναι λιγότερες.
Οι επιλογές που κάνεις είναι αυτές που ορίζουν ποιος είσαι, όχι το αναφορικό σύστημα στο οποίο υπόκεινται. Καλές επιλογές δεν κάνεις γιατί είσαι καλός χριστιανός αλλά γιατί αυτή είναι η επιθυμία σου.
Η επιθυμία δεν υπαγορεύεται. Δε μπαίνει σε καλούπια, δε διαμορφώνεται. Η επιθυμία είναι μέρος του υποσυνείδητου. Η έκφραση των επιθυμιών και των φόβων αφήνει τον άνθρωπο γυμνό, χωρίς τα φτιασιδώματα των τρόπων συμπεριφοράς. Χωρίς κανόνες συμπεριφοράς, τότε πραγματικά είσαι ο εαυτός σου. Μπορεί και να σε φοβίζει. Μπορεί ακόμα για αυτό να χρειάζεσαι κανόνες, για να ξέρεις πώς να συμπεριφέρεσαι.
Αρνούμαι να μπω σε οποιαδήποτε καλούπι. Και χαίρομαι που οι επιλογές μου είναι δικές μου και όχι καθ’ υπαγόρευση, αλλιώς θα προσπαθούσα να βρω τον εαυτό μου ανάμεσα στους κανόνες.
Καμιά φορά συμπορευόμαστε, με όσα μια κοινή πορεία μπορεί να δημιουργήσει. Ακόμα και τότε όμως είμαστε δυο ατομικότητες η μια διπλα στην άλλη.
Βγαλμένο απο τη χώρα του ΠΟΤΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου