Στον περαστικό κόσμο μόνοι βαδίζουμε

"Αφού λοιπόν ξεχάστηκα και πέρασε σα τρένο

Η ζωή από μπροστά μου με τα βλέφαρα κλεισμένα

Θα κάτσω λίγο ακόμα εδώ να περιμένω

Απόψε ίσως δε λείψω σε κανένα"

Ζουμε σε ενα κοσμο προσωρινο. Τα παντα ειναι προσωρινα και δανεικα. Τιποτα δεν μας ανηκει τιποτα δεν ειναι δεδομενο και τιποτα δεν θα ειναι εδω για παντα. Οι φιλιες οι αγαπες οι ερωτες ολα περαστικα. Το μονο πραγμα που μας ανηκει πραγματικα ειναι ο εαυτος μας και ειναι ο μονος πραγματικος φιλος και το μοναδικο πραγμα που πρεπει να αγαπησουμε. Γιατι στο τελος της μερας μονοι μας θα μεινουμε ! Μεσα στο χαος που λεγεται ζωη τιποτα δεν μπορει να ξεφυγει απο τον χρονο. Η φθορα και η αλλοιωση των καταστασεων ειναι αυτονοητη και φυσικη. Σημαντικο ομως ειναι να αφησεις τον εαυτο σου να αλλοιωθει μαζι με τις παρουσες συνθηκες που αλλοιωνονται καθε λεπτο που περναει. Γιατι αν κρατησεις τον εαυτο σου εστω και για μια στιγμη πισω μονο του τοτε ερχεται η φθορα. Και η φθορα του ιδιου μας του εαυτου καταληγει στην αυτοκαταστροφικοτητα και στην προσωπικη θλιψη και στον πονο που μονο αν το δουμε καταματα, στ'αληθεια πηγαζει απο καταστασεις οι οποιες αλλαξαν με τον καιρο. Ητε αυτο ειναι ενας χωρισμος , ητε η απωλεια ενος φιλου , ητε η ερωτικη απορριψη. Οτιδηποτε ! Ολα ειναι αλλοιωμενες καταστασεις λογο χρονου. Πρεπει ομως ο εαυτος μας να προσαρμοστει σ'αυτες τις καταστασεις γιατι η μιζερια γινεται αιωνιος μας φιλος και δυστηχως καποιες φορες οδηγος!
Η ταση καποιων ανθρωπων προς την θλιψη ειναι φυσικια και εντελως αυτοκαταστροφικια. Και εντασσω και τον ιδιο μου τον εαυτο σε αυτη την ομαδα ξεχωριστων ανθρωπων.
Γιατι τους ονομαζω ξεχωριστους?
Για τον λογο οτι αυτοι ειναι οι πραγματικοι εραστες, αυτοι που αφεθηκαν σε μια σχεση , αυτοι που πληγωθηκαν ανεπανορθοτα σε μια σχεση , αυτη που στιγματιστικαν μονο απο μια στιγμη , αυτοι που αγαπησαν , αυτοι που νοιωθουν πραγματικα τα αισθηματα! Μια φιλη μου ειπε πως ειναι καταρα να εισαι ανεραστος. Ειναι ισως η χειροτερη καταρα..

"Κρατάω το στόμα μου κλειστό

τα χείλη μου ματώσανε

κι αυτοί που μας προδώσανε

ανέραστοι να μείνουν

Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε

αυτό έχω μόνο να τους πω

τα όνειρα των εραστών

δε σβήνουν"

Αυτοι οι ανθρωποι "οι εραστες" ειναι πραγματικοι. Ειναι αυτοι που τα ονειρα τους δε σβηνουν ! Ατομα που πληγωθηκαν αλλα θα ξαναγαπησουν εστω και αν δουν απ'την αρχη το ιδιο ακριβο τελος. Ατομα που εμαθαν στην ζωη τους να βασιζονται στον εαυτο τους. Ξερουν απο την αρχη οτι ο εαυτος τους ειναι το μοναδικο πραγμα που εχουν ο πιο εμπιστος τους φιλος!
Η αιωνια συμβουλη ολων μετα απο εναν χωρισμο ειναι " Δεν πειραζει κρατα τα καλα απο αυτη τη σχεση και η ζωη συνεχιζεται ". Για καποιους ομως η ζωη δεν συνεχιζεται. Και δεν μπορουν να κρατησουν μονο τα καλα γιατι τα ιδια τα καλα δεν ειναι καλα. Τα καλα ειναι αυτα που φερνουν την νοσταλγια και η νοσταλγια η ιδια φερνει την θλιψη για την απωλεια αυτου του ανθρωπου απο την ζωη σου. Η ζωη συνεχιζεται εν μερει! Γιατι αν πραγματικα αγαπησες τοτε εσυ ο ιδιος εχεις αφησει ενα κομματι σου σε αυτη την σχεση. Ενα κομματι σου παντα θα επιστρεφει σε εκεινες τις μνημες τις νυχτες τα φιλια. Ενα κομματι σου παντα θα αγαπα. Αλλα μην ξεχνας πως οι ανθρωποι ειναι περαστικοι στην ζωη μας ετσι μην αφησεις μεγαλο κομματι σου. Ασε κατι και για τον εαυτο σου. Το λαθος ειναι να αφησεις τον εαυτο σου. Εκει απλα ζεις νεκρος. Ενα κενο σωμα..

Υ.Γ. Αφιερωμενο σε καποια ατομα που ξερουν και ξερω τι περασαμε. Τα ονειρα τον εραστων δεν σβηνουν! ΠΟΤΕ